Posts

▄ ကိုဗစ်-၁၉နှင့် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ

ကိုဗစ်-၁၉က ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများကို ပိုမိုအထိနာစေသည်၊ ဆင်းရဲမှုကိုပိုမိုကြီးထွားလာစေနိုင်သည်ကို ပညာရှင်များ ကလေ့လာသုံးသပ်နေကြသည်။ ရောဂါပိုးကူးစက်ခံရသူအများဆုံးတွေ့ရှိရာ နိုင်ငံပေါင်း၃၀တွင် ၁၇နိုင်ငံသည် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများဖြစ်ကြသည်။ ဤသည်မှာလည်း အထူးအဆန်းမဟုတ်။ သူဋ္ဌေးအိမ်နှင့်ဆင်းရဲသားအိမ်လိုပင် ဖြစ်သည်။ အဓိကကွာခြားချက်မှာတော့ ဖွံ့ဖြိုးပြီးချမ်းသာသည့်နိုင်ငံများ၏ စီးပွားရေးအဆောက်အအုံနှင့် ကိုဗစ်- ၁၉ကပ်ဘေးကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ကျန်းမာရေးနှင့် စီးပွားရေးသက်ရောက်မှုများကို ကုစားရာ၌ သုံးစွဲနိုင် သည့် လက်နက်ကိရိယာများသည် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများနှင့် မတူညီခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

◾️ ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ၏ အဓိက အားနည်းချက်များမှာတော့-

၁) ကိုဗစ်မတိုင်ခင်ကတည်းက ဆင်းရဲမှုနှုန်း မြင့်မားခြင်းနှင့် မညီမျှမှု (သို့) ဆင်းရဲချမ်းသာကွာဟမှုကြီးမားခြင်း
၂) ကျဘန်းလုပ်သူများနှင့် အသေးစားလုပ်ငန်းများတွင်လုပ်ကိုင်သူများခြင်း (a large informal economy)
၃) အိမ်မှအလုပ်လုပ်ကိုင်နိုင်သူဦးရေ နည်းပါးခြင်း (သို့) Work from Home လုပ်နိုင်သူဦးရေ နည်းပါးခြင်း
၄) အချို့သော ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများတွင် ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသွားလုပ်ငန်းကဏ္ဍသည် နိုင်ငံဂျီဒီပီကို အဓိက ပံ့ပိုးရာ လမ်းကြောင်းဖြစ်ခြင်း
၅) ပြည်တွင်း၌ မတည်ငြိမ်မှုများ၊ ဆူပူဆန္ဒပြမှုများနှင့် ပြည်တွင်းစစ်မီးတောက်လောက်နေခြင်း (အချို့သော ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများတွင်)
၆) အစိုးရယန္တရားသည် ဖွံ့ဖြိုးပြီးနိုင်ငံများနှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် သေးငယ်၍ အခွန်ဘဏ္ဍာကောက်ခံ ရရှိနိုင်မှု နည်းပါး ခြင်း
၇) အစိုးရ၏ ဘတ်ဂျက်မှဘဏ္ဍာငွေသုံးစွဲနိုင်မှု အကန့်အသတ်ရှိနေခြင်းနှင့်
၈) နိုင်ငံတကာ ဘဏ္ဍာငွေကြေးဈေးကွက်မှ ချေးငွေရယူနိုင်မှု မသေချာမရေရာသည့် အခြေအနေရှိနေခြင်းတို့ ဖြစ်သည်။

◾️ လက်ရှိဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ၏ အခြေအနေ

ကိုဗစ်-၁၉ ပထမလှိုင်းဒဏ်ကို ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ အလွန်အမင်း မခံရဟုသုံးသပ်ကြသော်လည်း စီးပွားရေးရိုက် ခတ်မှုကတော့ အစောပိုင်းကပင် ပြင်းထန်ခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့်တော့ ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသွားလုပ်ငန်းအပေါ် မှီခို နေသည့် နိုင်ငံများနှင့် အထည်ချုပ်လုပ်ငန်းများမှ အလုပ်အကိုင်များစွာ ဖန်တီးပေးထားသည့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်လို နိုင်ငံများဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများအုပ်စု၌ အလယ်အလတ်အဆင့်ရှိ အာဂျင်တီးနား၊မက်ဆီကို၊ ဘရာဇီး တူရကီ၊အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံများသည် ကြီးမားသည့် ကြွေးမြီပြသနာဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ရေနံတင်ပို့သည့် နိုင်ငံ များလည်း ရေနံဈေးနှုန်းများ ကျဆင်းမှုကြောင့် စီးပွားရေးသက်ရောက်မှုကို ပြင်းထန်စွာခံစားနေရသည်။ အထူး သဖြင့်တော့ လက်တင်အမေရိကနိုင်ငံများ၊ အာဖရိကနိုင်ငံများနှင့် တောင်အာရှနိုင်ငံများသည် ကိုဗစ်-၁၉ဒဏ် အခံရဆုံးဖြစ်သည်ဟုဆိုနိုင်သည်။

လက်တင်အမေရိကနိုင်ငံများသည် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများအတွက် ဆုံရှုံးနိုင်မှုအန္တရာယ်များသည့်ဒေသဖြစ်သည်။ “Whenever US sneezes, emerging Latin America catches cold”ဆိုသည့်ဆိုရိုးလည်းရှိသဖြင့် ထိုနိုင်ငံများ မှ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများ အလုံးအရင်းဖြင့် ထွက်ခွာခြင်း၊ ချေးငွေအသစ်များ ထုတ်ပေးရန် ငြင်းဆန်ခံရခြင်း၊ ကမ္ဘာ လုံးဆိုင်ရာ ထုတ်လုပ်မှုများ ကျဆင်းသွားသဖြင့် ရေနံအပါအဝင် သံယံဇာတကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများ ဈေးနှုန်းထိုး ကျသွားခြင်းကြောင့် ပို့ကုန်ရငွေ ကျဆင်းသွားခြင်းများကို ထိုနိုင်ငံများလက်ရှိတွင် ခံစားနေရသည်။ လက်တင်အ မေရိကနိုင်ငံများအပါအဝင် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ၏ ကြွေးမြီပြသနာသည် ကြီးမားလှသည်။ ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ ၂၀၂၀ခု နှစ်၌ ပြန်လည်ပေးဆပ်ရတော့မည့် ကြွေးမြီပမာဏသည် အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၅.၆ထွီလီယံရှိသည်။ နိုင်ငံတကာ ငွေကြေးရန်ပုံငွေအဖွဲ့ (အိုင်အမ်အက်ဖ်)က ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများအနေဖြင့် ကိုဗစ်-၁၉ ကုစားမှုအစီအစဉ်များအတွက် အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၂.၅ထွီလီယံ လိုအပ်မည်ဟု ခန့်မှန်းထားခဲ့သည်။ လက်ရှိမှာပင် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံပေါင်း၁၂၀က နိုင်ငံတကာငွေကြေးရန်ပုံငွေအဖွဲ့ထံ ချေးငွေဆိုင်ရာ အကူအညီတောင်းခံထားပြီဖြစ်သည်။

ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများတွင် အလုပ်လက်မဲ့ရာခိုင်နှုန်းသည် တိုးပွားလျက်ရှိပြီး အထက်တွင်ဖေါ်ပြခဲ့သလို အိမ်မှနေ၍ အလုပ်လုပ်ကိုင်နိုင်သူ အရေအတွက်သည် အလုပ်သမားစုစုပေါင်း၏ ၂၀%ခန့်သာ ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများတွင်ရှိပြီး ဖွံ့ဖြိုးပြီးနိုင်ငံများတွင်တော့ ၄၀%ခန့်ရှိသည်။ အရှေ့၊ အရှေ့တောင်နှင့် အလယ်ပိုင်းဥရောပနိုင်ငံများ၊ အာရှတိုက် အလယ်ပိုင်း၊ တောင်နှင့်အရှေ့ပိုင်းရှိ မြေထဲပင်လယ်ကွေ့နိုင်ငံများအပါအဝင် နိုင်ငံပေါင်း၃၈နိုင်ငံတွင် သုတေသ နပြုလုပ်ချက်အရ ထိုနိုင်ငံများရှိ အလုပ်သမားအင်အား၏ ၃၀%သည် အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်နိုင်သည့် အခြေအနေ၌ ရှိနေသည်။

ထိုအတွက်ကြောင့် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ (အထူးသဖြင့် ဝင်ငွေအလယ်အလတ်ရှိနိုင်ငံများ)အတွက် ကြွေးမြီပြသနာ ဖြေရှင်းရေးသည် အထူးအရေးကြီးနေသည်။ နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်းများ၊ အလှူရှင်နိုင်ငံများမှ ကြွေးမြီကုစားမှု အစီအစဉ်များပြုလုပ်မည် အကူအညီပေးအပ်မည်ဟု ကတိပြုနေသော်လည်း အဓိကအဟန့်အတားမှာ ပုဂ္ဂလိက ကြွေးရှင်များဖြစ်သည်။ နိုင်ငံတကာမှ ကိုဗစ်-၁၉ကုစားမှုအစီအစဉ်များအတွက် ပေးအပ်လိုက်သည့် ကြွေးသစ် များသည် အထူးလိုအပ်နေသည့် ဆင်းရဲသားပြည်သူများထံ မရောက်ရှိဘဲ ပုဂ္ဂလိကကြွေးရှင်များ၏ ကြွေးဟောင်း ဆပ်သည့်အထဲပါသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေရသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့်လည်း တရုတ်အစိုးရအပါအဝင် ချေးငွေ ထုတ်ပေးထားသူများက ပုဂ္ဂလိကကြွေးရှင်များကိုယ်တိုင် ကြွေးမြီပြန်လည်ပေးဆပ်မှုများကို ဆိုင်းငံ့ထားရန် သ ဘောတူညီမှသာ မိမိတို့အနေဖြင့်လည်း ဆိုင်းငံ့ပြီး ထပ်မံထုတ်ချေးနိုင်မည်ဟု တောင်းဆိုနေလျက်ရှိသည်။

◾️ မြန်မာနိုင်ငံနှင့်ကိုဗစ်-၁၉

ဤဆောင်းပါးရေးနေစဉ်မှာပင် ပြည်တွင်းကူးစက်မှုများ များပြားလာပြီး လူဦးရေ၆သန်းကျော်ရှိ ရန်ကုန်မြို့တွင် လည်း ကူးစက်မှုများရှိလာရာ အထူးသတိပြုရတော့မည့် အခြေအနေတွင်ရှိနေသည်။ ပထမလှိုင်းဖြစ်ပေါ်စဉ်က ကူးစက်မှုနှုန်း နည်းပါးပြီး ကောင်းစွာထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ အိမ်နီးခြင်း တောင်အာရှနိုင်ငံများတွင် ဖြစ်ပေါ်နေ သည့်ကူးစက်မှုနှုန်းကလည်း ကြောက်ခမန်းလိလိဖြစ်သည်။ ထိုအတွက်ကြောင့် နိုင်ငံတော်အစိုးရအနေဖြင့် ဘက်ပေါင်းစုံစဉ်းစား၍ အရေးယူဆောင်ရွက်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံတိုင်း၏ အစိုးရများအနေဖြင့် (အထူးသ ဖြင့် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံအစိုးရများ) အကျပ်အတည်းဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်များ ချမှတ်ရာတွင်လည်း ကျန်းမာရေးရှုဒေါင့်မှ သုံးသပ်ရန်လိုအပ်သလို စီးပွားရေးကိုလည်း ထည့်သွင်းမစဉ်းစား၍ မရချေ။ ထိုအခါ မြန်မာ နိုင်ငံအစိုးရအနေဖြင့်လည်း မည်သို့ဆောင်ရွက်သင့်သနည်း။

ယခင်ဆောင်းပါးများ၌ ရေးသားခဲ့သလိုပင် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများအတွက် လော့ခ်ဒေါင်းချရန် ခက်ခဲသည်။ အထူးသ ဖြင့် လူနေထူထပ်သည့် မြို့ကြီးများတွင်ဖြစ်သည်။ မိသားစုအများစု နေထိုင်ရာအိမ်များသည် သေးငယ်၍ မိသား စုဝင် များပြားသဖြင့် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် ခက်ခဲသလို လက်ဆေးရန်ရေပင် လွယ်ကူစွာ မရနိုင်သည့် နေရာများ လည်းရှိသဖြင့် လော့ခ်ဒေါင်းလုပ်ခြင်းသည် လက်တွေ့မကျဟု အချို့သော ပညာရှင်များက သုံးသပ်ကြသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ကျဘန်းအလုပ်သမားအင်အားသည် အလုပ်သမားစုစုပေါင်း၏ ၇၀-၈၀%ခန့်ဖြစ်သဖြင့် ၎င်း တို့အနေဖြင့် အလုပ်ထွက်မလုပ်လျှင် ငတ်မည့်အခြေအနေရှိနေသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံတော်အနေဖြင့် ရန်ကုန်မြို့ကို အပြီးသတ် လော့ခ်ဒေါင်းလုပ်မထားဘဲ အခြားဒေသများသို့ ဝင်ထွက်ခွင့်ကိုသာ ပထမဆင့်အနေ ဖြင့် ကန့်သတ်ထားခြင်းမျိုး ပြုလုပ်ထားသင့်သည်လားဆိုသည်ကို စဉ်းစားသင့်သည်။ ပြီးလျှင်လက်ရှိ ကူးစက်ခံ ထားရသည်ဟု သံသယရှိသူအားလုံးကို နေအိမ်မှာပင်၂၁ရက်နေထိုင်ရန် ရပ်ရွာလူထု၏ လူသားဆန်သည့် အကူ အညီမျိုးဖြင့် ကန့်သတ်ထားသင့်သည်။ ထို့ပြင် ကူးစက်နိုင်ချေ မြင့်မားသည့် နေရာများ (ဥပမာ စားသောက်ဆိုင် များ၊ဘီယာဆိုင်များ၊ အလှပြင်ဆိုင်များ)ကို ပါဆယ်ရောင်းချခွင့်သာ ပေးထားသင့်သည်။ အသက်အရွယ်ကြီးရင့် သူများကိုလည်း တတ်နိုင်သမျှ နေအိမ်မှာ သီးသန့်နေထိုင်ရန် တိုက်တွန်းထားသင့်သည်။ မလိုအပ်ဘဲ အပြင် ထွက်ခြင်းကိုလည်း တတ်နိုင်သမျှ လျှော့ချရန် ပြည်သူလူထုကို မေတ္တာရပ်ခံထားသင့်သည်။ထိုသို့ဆောင်ရွက် လိုက်ပါက အခြားမြို့များသို့ ကူးစက်ပျံ့နှံ့မှုကို ထိန်းချုပ်သွားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ပထမဦးစားပေး ဆောင်ရွက်ရန်လိုအပ်သည်မှာတော့ ကူးစက်မှုနှုန်းကို ထိန်းချုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ စီးပွားရေးသက် ရောက်မှုကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားရန်လိုအပ်သော်လည်း ကျန်းမာရေးကို ပထမဦးစားပေး ထားရှိရမည်ဖြစ်သည်။ ကူးစက်မှုနှုန်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်သည့် တောင်ကိုရီးယားလိုနိုင်ငံမျိုးတွင် စီးပွားရေးသက်ရောက်မှုက ကူးစက်မှုများ သည့်နိုင်ငံများထက် သက်သာကြောင်းကို တွေ့ရှိရသည်။ ထို့ကြောင့် နံပါတ်တစ်ဦးစားပေးသည် ကူးစက်မှုကို အလျင်အမြန် ထိန်းချုပ်ရေးဖြစ်သည်။

ဒုတိယဦးစားပေးမှာတော့ လူမှုစီးပွားဖြစ်သည်။ ပညာရှင်များ၏ လေ့လာတွေ့ရှိချက်များအရ အောက်ခြေဝင်ငွေ နည်းပြည်သူများကို အထောက်အပံ့ပေးသည့် အစီအစဉ်များသည် အထိရောက်ဆုံးဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဝင်ငွေရလမ်း မရှိသည့် ကျဘန်းအလုပ်သမားများသည့် အာဖရိကနိုင်ငံများတွင် ငွေကြေးထောက်ပံ့မှု (cash transfer)နှင့် အခြားလူမှုရေးထောက်ပံ့မှုများသည် အထိရောက်ဆုံးဟု လေ့လာသူများကဆိုသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း လက်ရှိ စီးပွားရေးကုစားမှု အစီအစဉ်အောက် အကောင်အထည်ဖေါ်နေသည့် လူမှုထောက်ပံ့ရေး အစီအစဉ်များ ကိုတိုးချဲ့ဆောင်ရွက်သင့်သည်။ ဥပမာ ဧပြီလတွင် ဝင်ငွေနည်းမိသားစုများကို ပစ္စည်းထောက်ပံ့သည့် အစီအစဉ် မျိုး၊ ငွေ၂၀၀၀၀ကျပ် ထောက်ပံ့သည့် အစီအစဉ်များကို ရန်ကုန်မြို့ရှိ ဝင်ငွေနည်းမိသားစုများကို ထပ်မံပေးအပ် ခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ ကျေးလက်ဖွံ့ဖြိုးရေးအတွက် ဆောင်ရွက်နေသည့် cash for work အစီအစဉ်များကိုလည်း တိုးချဲ့ဆောင်ရွက်သင့်သည်။ ထိရောက်မှုရှိသည်ဟု ကြားသိနေရသည်။

တတိယစဉ်းစားရမည့်အချက်မှာတော့ အစိုးရ၏ဘဏ္ဍာငွေအရအသုံးဆိုင်ရာအင်အားကို မည်သို့တိုးချဲ့မည် နည်းဆိုသည်ကိုဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံအနေဖြင့် ကံကောင်းသည့်အချက်မှာ ကြွေးမြီပြသနာ ကြီးမားစွာရှိမနေ ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အထက်ဖေါ်ပြပါ ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများ၏ အားနည်းချက်၈ချက်လုံးသည် မြန်မာနိုင်ငံ၌ လည်းရှိနေသလိုဖြစ်နေသည့်အတွက် ပြည်သူလူထုအား ထိရောက်သည့် အကူအညီများပေးအပ်နိုင်ရန် လိုအပ် သည့် ဘဏ္ဍာငွေကြေးရှာဖွေရာတွင် အကန့်အသတ်များရှိနေသည်။ မြန်မာနိုင်ငံသည် နိုင်ငံတကာငွေကြေးဈေး ကွက်နှင့် ထိတွေ့မှုမရှိသလောက် ဖြစ်သည့်အတွက် ပြင်ပဈေးကွက်မှ အစိုးရချေးယူနိုင်ရန် မလွယ်ကူ။ ထို့ကြောင့် နိုင်ငံတကာငွေကြေးရန်ပုံငွေအဖွဲ့ (အိုင်အမ်အက်ဖ်)၊ ကမ္ဘာ့ဘဏ်နှင့် တရားဝင်ဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုင်ရာ အလှူ ရှင်နိုင်ငံများကိုသား အားကိုးရမည်ဖြစ်သည်။ ထိုအဖွဲ့အစည်းများထံမှ ချေးငွေများ ထပ်မံရရှိရန် ကြိုးပမ်းရတော့ မည်ဖြစ်သည်။

ကိုဗစ်-၁၉သည် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများအတွက် အကျပ်အတည်းကို ဖြစ်စေသည်ဆိုသော်လည်း အခွင့်အလမ်းများကို လည်း ဖန်တီးပေးနိုင်သည်ဟု ပညာရှင်အချို့က သုံးသပ်ကြသည်။ တရုတ်နိုင်ငံတွင် လုပ်ခလစာများသည် ကိုဗစ် မဖြစ်ခင်တည်းက မြင့်တက်နေသည့်အတွက် လုပ်သားအဓိကထား ထုတ်လုပ်ရသည့်စက်ရုံများသည် မြန်မာနိုင် ငံကဲ့သို့ လုပ်အားခသက်သာသည့် နိုင်ငံများသို့ ပြောင်းရွှေ့လိုသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ကိုဗစ်-၁၉ကြောင့် ထုတ် လုပ်ရေးလုပ်ငန်းများ ပြတ်တောက်သွားရခြင်းကြောင့် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူ အများအပြားသည် တရုတ်နိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံ တည်းမှာပင် ယင်းတို့၏စက်ရုံများအားလုံးကို စုပြုံမထားဘဲ အခြားဒေသတွင်းနိုင်ငံများသို့ ပြောင်းရွှေ့ရန် စဉ်းစား လျက်ရှိသည်။ ထိုအခွင့်အလမ်းကို အမိအရယူနိုင်လျှင် ကိုဗစ်-၁၉အလွန်ကာလတွင် အလုပ်အကိုင် အများအ ပြားဖန်တီးပေးနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ လာချင်အောင်ဆွဲဆောင်ရန် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများ ဖြေ လျှော့ခြင်း၊ ပြင်ဆင်ခြင်းတို့ကိုလည်း ဆောင်ရွက်သင့်သည်။ လက်ရှိ မြန်မာနိုင်ငံ၏ Doing Business အဆင့်အ တန်းမြင့်တက်လာသည်ကို ဆက်လက်မြင့်တက်လာအောင် ဆောင်ရွက်ခြင်း၊ ကြန့်ကြာမှုများကို တတ်နိုင်သမျှ လျှော့ချခြင်းများ ပြုလုပ်သွားပါက ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ ဝင်ရောက်လာမည်ဖြစ်သည်။

ကိုဗစ်-၁၉အလွန်ကာလတွင် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးအတွက် တင်ကြိုစဉ်းစားထားသင့်သည်မှာတော့ မြန်မာနိုင် ငံတွင် အမှန်တကယ် လိုအပ်နေသည့် အခြေခံအဆောက်အအုံများ၌ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများ ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ရန် မည်သို့သော စနစ်ဖြင့် ဆွဲဆောင်မည်နည်းဆိုသည်ကိုဖြစ်သည်။ လက်ရှိ စီမံကိန်းဘဏ် ညွှန်ကြားချက်သည် အစိုးရ-ပုဂ္ဂလိက ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေးအတွက် အခြေခံစည်းမျဉ်းမူဘောင်တစ်ခုဖြစ်သော်လည်း ယင်းကိုထပ် မံပြီး ခိုင်မာသည့် ဥပဒေအဖြင့် ပြောင်းလဲ၍ အရင်းအနှီးကြီးမားသည့် အခြေခံအဆောက်အအုံ စီမံကိန်းများအ တွက်ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းတစ်ခုကို ဖန်တီးပေးရန် လိုအပ်သည်။ ထပ်မံပြီးလည်း နိုင်ငံတော်၏ လက်ရှိပိုင်ဆိုင်မှု များ (public assets)ကို ထိရောက်စွာမည်သို့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမည်နည်းဆိုသည်ကို စနစ်တကျ မူဘောင်ချမှတ် ဆောင်ရွက်သင့်သည်။ ထိုပိုင်ဆိုင်မှုများကို အရင်းအနှီးအဖြင့် ပြောင်းလဲခြင်းဖြင့် အစိုးရ၏ ဘဏ္ဍာငွေအရအသုံး ကိုဘောင်ကို ချဲ့ထွင်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးအနေဖြင့် ကိုဗစ်-၁၉အလွန်ကာလတွင် အလျင်အမြန် ပြောင်းလဲရမည့်အရာမှာတော့ နိုင်ငံတော်ပိုင် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းကြီးများပင်ဖြစ်သည်။ Natural Resource Governance Institute (NRGI)မှ ၂၀၁၆ခုနှစ်က ထုတ်ပြန်ခဲ့သည့် Gilded Gatekeepers: Myanmar’s State-Owned Oil, Gas and Mining Enterprises အရ မြန်မာ့ရေနံနှင့်သဘာဝဓါတ်ငွေ့ လုပ်ငန်းတစ်ခုတည်းက သူ၏ Other Account (သီးသန့်ငွေစာရင်း)သို့ ၂၀၁၃-၁၄ခုနှစ်တွင် လွှဲပြောင်းခဲ့သည့် ငွေပမာဏသည် အမေရိကန်ဒေါ်လာ၁.၄ဘီလီယံရှိသည်။ ထိုငွေပမာဏကို ၂၀၁၃-၁၄ခုနှစ် ကျန်းမာရေးအသုံးစရိတ် အမေရိကန်ဒေါ်လာ၇၅၀သန်းနှင့် ပညာရေးအသုံးစရိတ် အမေရိကန် ဒေါ်လာ ၁.၁ဘီလီယံတို့ဖြင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်နိုင်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံတော်ပိုင်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးသည် ၂၀၂၀ခုနှစ်အလွန် အစိုးရအတွက် ဦးစားပေးလုပ်ရမည့် မူဝါဒဆိုင်ရာလုပ်ငန်းဖြစ်ပါ သည်။ သို့မှသာလျှင် နိုင်ငံတော်၏ ဘဏ္ဍာငွေအရအသုံးဘောင်ကျယ်လာမည်ဖြစ်ပြီး လိုအပ်သည့် ကိုဗစ်-၁၉ ပြန်လည်ထူထောင်ရေးလုပ်ငန်းများကို ဆောင်ရွက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

◾️ နိဂုံး

ကိုဗစ်-၁၉က ကျွန်တော်တို့ပြည်သူအားလုံးကို သင်ခန်းစာများပေးအပ်နေပါသည်။ ကပ်ဘေးဆိုသည်မှာ အယုတ်အလတ်အမြတ် မရွေးတတ်ပါ။ ထို့အတွက်ကြောင့် ကိုယ်ကျိုးစီးပွားတစ်ခုတည်းကိုသာ ရှေ့တန်းတင် သည့် အုပ်စုများအနေဖြင့်လည်း ကိုဗစ်-၁၉အလွန်မှာတော့ မိမိတို့၏ရေရှည်အကျိုးစီးပွားအတွက် နိုင်ငံတော်နှင့် နိုင်ငံသားများအားလုံး အကျိုးစီးပွားကို တတ်နိုင်သမျှ မျှော်ကိုးဆောင်ရွက်ကြပါရန် တိုက်တွန်းလိုက်ရပါသည်။

◾️ ခိုင်ဝင်း

◾️ Ref:

Patrick R. P. Heller and Lorenzo Delesgues (2016); Gilded Gatekeepers: Myanmar’s State-Owned Oil, Gas and Mining Enterprises, NRGI.
Simeon Djankov and Ugo Panniza (Eds)(2020), Covid-19 in Developing Economies; a VoxEU.org eBook, CEPR Press.

မြန်မာနိုင်ငံ၏ Covid-19 ကူးစက်ရောဂါနှင့်ပတ်သက်၍ ဆောင်ရွက်ချက်များ

အကျဉ်းချုပ်

တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ၊ ဝူဟန်မြို့မှ ၂၀၁၉ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလ (၃၁) ရက်နေ့တွင် စတင်ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် Coronavirus Disease – 2019 (Covid-19) ကမ္ဘာ့ကူးစက်မြန်ကပ်ရောဂါကူးစက်မှုများ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံ အနှံ့အပြားတွင် ကူးစက်ပြန့်ပွားလျှက်ရှိပါသည်။ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့အစည်း (WHO)၏ Global Situation Report-147 အရ ကမ္ဘာ့အနှံ့အပြားတွင် Coronavirus Disease – 2019 (Covid-19) ရောဂါကူးစက်ခံရသူ စုစုပေါင်း လူဦးရေ ၇,၈၂၃,၂၈၉ ဦး ကူးစက်ခံနေရပြီး သေဆုံးသူ ဦးရေ ၄၃၁,၅၄၁ ဦး ရှိနေပြီ ဖြစ်ပါသည်။1 ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့အစည်း (WHO)မှ ကူးစက်မြန်ကပ်ရောဂါဟု ၁၃.၃.၂၀၂၀ ရက်နေ့က ကြေညာခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း ၂၀၂၀ ခုနှစ်၊ မတ်လ ၂၃ ရက်နေ့တွင် Coronavirus Disease – 2019 (Covid-19) ရောဂါ စတင်ကူးစက်မှုများကို တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ၂၀၂၀ ဇွန်လ၊ ၁၆ရက်နေ့ အထိ Coronavirus Disease – 2019 (Covid-19) ရောဂါ ကူးစက်ခံရသူ ဦးရေသည် ၂၆၂ ဦးရှိပြီး သေဆုံးသူဦးရေ ၆ ဦး ရှိပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၏ အစိုးရအနေဖြင့်လည်း ပြည်သူများ၏ ရောဂါပြန့်ပွားမှု အခြေအနေ ကို ကာကွယ်တားဆီးရန်အတွက် စီမံချက်များကိုလည်း လုပ်ဆောင်လျှက်ရှိပါသည်။ နိုင်ငံတော် အစိုးရအနေဖြင့် Coronavirus Disease – 2019 (Covid-19) ရောဂါ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုကို ကာကွယ်ရန် ပြည်နယ်နှင့် တိုင်းဒေသကြီးမှတဆင့် မြို့နယ်အလိုက်အထိ ကွင်းဆင်းဆောင်ရွက်မှုများ၊ ညွှန်ကြားချက်များ၊ အမိန့် ကြေညာချက်များနှင့် ပြည်သူများ ကိုရိုနာ ရောဂါနှင့်ပတ်သက်၍ အသိပညာပေးလုပ်ငန်းများကို ထုတ်ပြန်၍ စဉ်ဆက်မပြတ် လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်လျှက်ရှိပါသည်။ ပြည်ထောင်စုကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနအနေဖြင့်လည်း ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်နှင့် ပတ်သက်သည့် နေ့စဉ် သတင်းနှင့်ထုတ်ပြန်ချက်များ၊ ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းများအတွက် လုပ်ငန်းလမ်းညွှန်များ၊ တိုင်းဒေသကြီးနှင့် ပြည်နယ်အသီးသီး၏ ရောဂါစောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ရေးနှင့် ကာကွယ်ထိန်း ချုပ်ရေးလုပ်ငန်းများ၊ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့မှ ထုတ်ပြန်သည့် သတင်းအချက်အလက်များအား ပြည်သူများသိရှိ စေရန်အတွက် ဝဒ်ဆိုဒ်မှတဆင့် နေ့စဉ် ထုတ်ပြန်ပေးခြင်းများကိုလည်း လုပ်ဆောင်နေပါသည်။ နေစဉ် နိုင်ငံတော် ပိုင် သတင်း မီဒီယာများမှလည်း ကိုရိုနာရောဂါ ကူးစက်မှုမရှိစေရန် အသိပညာပေး အစီအစဉ်များ၊ ပညာပေးသီချင်း များ၊ ရုပ်ပုံများဖြင့် ထုတ်လွှင့်ပြသခြင်းဖြင့် ပြည်သူများ၏ ကျန်းမာရေးအသိပညာရေချိန်ကို မြှင့်တင်ပေးနေပါ သည်။ ထို့အပြင် ပြည်သူများနေ့စဉ်သွားလာလှုပ်ရှားမှုများတွင် သတိထားနေထိုင်ရမည့် အသိပေးချက်များကို မြို့နယ် အထွေထွေအုပ်ချုပ်ရေးဦးစီးဌာန၏ ညွှန်ကြားချက်ဖြင့် ရပ်ကွက်/ ကျေးရွာ အုပ်ချုပ်ရေးမှူးများမှလည်း ပြည်ထောင်စု ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာန၏ လမ်းညွှန်ချက်များ၊ တိုင်းဒေသကြီး အစိုးရများမှ ထုတ်ပြန်သည့် ဒေသန္တရ အမိန့်များနှင့် ပြည်သူများလိုက်နာဆောင်ရွက်ရမည့် လုပ်ငန်းလမ်းညွှန်များ ကို နေ့စဉ်နေတိုင်း ဆော်ဩပေးလျှက်ရှိပါသည်။ သို့ရာတွင် ကမ္ဘာ့အနှံ့အပြားတွင် ကူးစက်နေသည့် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါ ကူးစက်ပြန်ပွားမှုကို ပျောက်ကင်းစေသည့် ဆေးဝါးများ မပေါ်ပေါက်သေးသည့်အတွက် ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုကို လျော့နည်းစေရန် ပြည်သူလူထု၏ ပြုမူနေထိုင်ခြင်းသည်သာ အကောင်းဆုံး ထိန်းချုပ် ကာကွယ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ် ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုကို လျော့နည်းစေရန် လက်ရှိ နိုင်ငံတော်၏ လုပ်ဆောင်ချက် များ၊ ပြည်သူတို့၏ လိုက်နာဆောင်ရွက်မှုများနှင့် အခက်အခဲများကို လေ့လာတင်ပြခြင်းဖြစ်ပါသည်။

✦ နိဒါန်း

2019 Novel Coronavirus (2019-nCov) ရောဂါပိုးကြောင့်ဖြစ်ပွားသော အဆုတ်ရောင်ရောဂါ စောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်း၊ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ခြင်းနှင့် မိမိတွင်တွေ့ရှိပါက လျင်မြန်စွာတုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်နိုင်ရေး အတွက် ဝန်ကြီးဌာန အချင်းချင်း ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်ရန် “2019 Novel Coronavirus (2019-nCov) ကြောင့် ဖြစ်ပွားသော အဆုတ်ရောင်ရောဂါ ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်၊ ကုသရေ ဗဟိုကော်မတီ” ကို ဖွဲစည်းခဲ့ကြောင်း ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၃၀ ရက်နေ့တွင် ထုတ်ပြန်ထားပါသည်။ ထို့အပြင် ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနအနေဖြင့် 2019 Novel Coronavirus (2019-nCov) Acute Respiratory Disease နှင့် ပတ်သက်သည့် ဆေးကုသမှုဆိုင်ရာ အကြံပြုချက်များဆောင်ရွက်နိုင်ရန်အတွက် Clinical Management Committee ကိုလည်း ဖွဲ့စည်းတာဝန် ပေးအပ်ခဲ့ပါသည်။ “2019 Novel Coronavirus (2019-nCov) ကြောင့် ဖြစ်ပွားသော အဆုတ်ရောင်ရောဂါ ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်၊ ကုသရေ ဗဟိုကော်မတီ” ကို 2019 Novel Coronavirus (2019-nCov) ကြောင့်ဖြစ်ပွားသော အဆုတ်ရောင်ရောဂါ ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်ရေးနှင့် ရောဂါစောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ ခြင်းလုပ်ငန်းများတွင် ဝန်ကြီးဌာန အချင်းချင်း စနစ်တကျပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်ခြင်း လုပ်ငန်းများအား ကြီးကြပ်ခြင်း၊ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းဝင်ရောက် လာသော ခရီးသွားဧည့်သည်များနှင့် ပြည်ပမှပြန်လည်ရောက်ရှိ လာသော မြန်မာနိုင်ငံသားများအား ကျန်းမာရေးအသိပညာပေးနိုင်ရန်နှင့် ၎င်းတို့တွင် ရောဂါပိုးကူးစက်ဖြစ်ပွား မှုအား စောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်း၊ ရောဂါလက္ခဏာပေါ်ပေါက်လာပါက ရောဂါ ဆက်လက်ပြန့်ပွားမှုမရှိစေရေး ဆောလျင်စွာ ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်နိုင်ရန် ကြီးကြပ်ခြင်း၊ ပြည်ပသို့ထွက်ခွာမည့် မြန်မာနိုင်ငံသားများအား ကျန်းမာရေးအသိပညာပေး လုပ်ငန်းများတွင် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်နိုင်ရန် ကြီးကြပ်ခြင်း၊ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာသော ခရီးသွားဧည့်သည်များ တည်းခိုသည့် ဟိုတယ်များတွင် ရောဂါစောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်း၊ သံသယလူနာတွေ့ရှိပါက သတင်းပေးပို့ခြင်း၊ ညွှန်းပို့ကုသမှုပေးခြင်း၊ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများနှင့် မိသားစုများသို့ ရောဂါကူးစက်မှုမရှိစေရေး၊ ကာကွယ်ရေးလုပ်ငန်းများအား အဓိကပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန် ကြီးကြပ်ခြင်း၊ ပြည်သူလူထုနှင့် ခရီးသွားဧည့်သည်များအား အသိပညာပေးရေး၊ သတင်းထုတ်ပြန်နိုင်ရေးအတွက် ညှိနှိုင်းဆောင် ရွက်ရန်နှင့် မီဒီယာများမှ တိကျမှန်ကန်သော သတင်းများအား အချိန်နှင့်တပြေးညီ ဖြန့်ဝေနိုင်ရေး ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်ခြင်း၊ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်၊ ဆိပ်ကမ်း၊ နယ်စပ်ဝင်ထွက်ပေါက်များတွင် ရောဂါစောင့် ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်းလုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်ရာ၌ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခြင်း၊ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်၊ ဆိပ်ကမ်း၊ နယ်စပ်ဝင်ထွက်ပေါက်များတွင် ရောဂါစောင့် ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်းလုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်ရာ၌ ပူးပေါင်းဆောင် ရွက်ခြင်း၊ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်၊ ဆိပ်ကမ်း၊ နယ်စပ်ဝင်ထွက်ပေါက်များတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင် လျက်ရှိသော ဝန်ထမ်းများအား ရောဂါကူးစက်မှုမရှိစေရေး ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန်အတွက် လမ်းညွှန်ကြီးကြပ် ဆောင်ရွက်ခြင်း၊ တိုင်းဒေသကြီး/ပြည်နယ်/ခရိုင်/မြို့နယ် အဆင့်များတွင် သက်ဆိုင်ရာ ဌာနအချင်းချင်းပူးပေါင်း ညှိနှိုင်းဆက်သွယ်ရာတွင် ပိုမိုလျင်မြန်ထိရောက်စွာ အကောင်အထည်ဖော်ရေး ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်နိုင်ခြင်း၊ နိုင်ငံခြားသား ခရီးသည်များ၌ ရောဂါတွေ့ရှိခြင်း၊ ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာသော နိုင်ငံများတွင် International Health Regulations (2005) အရ ဆောင်ရွက်ရမည့် လုပ်ငန်းရပ်များအား ပံ့ပိုးဆောင်ရွက်ခြင်း၊ ကမ္ဘာ့ကျန်း မာရေးအဖွဲ့ (WHO) နှင့် International Civil Aviation Organization (ICAO) တို့၏ ဆုံးဖြတ်ချက်အရ အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများအနေဖြင့် အရေးယူဆောင်ရွက်ရမည့် လုပ်ငန်းစဉ်များကို ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခြင်း၊ ရောဂါ ကာကွယ်ကုသရန် လိုအပ်သောဆေးနှင့် ဆေးပစ္စည်း (Personal Protective Equipment and Masks များအပါအဝင်) ဓါတ်ခွဲခန်းသုံး ပစ္စည်းများကို တင်သွင်းနိုင်ရေး ပံ့ပိုးဆောင်ရွက်ခြင်း၊ ဝူဟန်မြို့တွင် ရောက်ရှိနေသော မြန်မာကျောင်းသားများအား အထူးလေယာဉ် (Charter Flight)ဖြင့် ပြန်လည်ခေါ်ယူနိုင်ရေး ဆောင်ရွက်ရန်နှင့် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ခေါ်ယူပြီးပါက ကျောင်းသူ/ကျောင်းသားများအား Coronavirus ကူးစက်မှု ရှိ မရှိ လိုအပ်သော ကျန်းမာရေးအရ စောင့်ကြပ်စစ်ဆေးမှုကို စနစ်တကျ ပြုလုပ်သွားခြင်း2 စသည့် လုပ်ငန်းများကို ဆောင်ရွက်ရန် ဖွဲစည်းထားခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ပါရှိပါသည်။

ထို့အပြင် နိုင်ငံတော် အတိုင်ပင်ခံဦးဆောင်သည့် Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်၊ ကုသရေး အမျိုးသားအဆင့် ဗဟိုကော်မတီကိုလည်း ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်၊ မတ်လ ၁၃ ရက်နေ့တွင် ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။ ထိုအဖွဲ့အစည်းမှလည်း ပြည်သူလူထု၏ အခြေခံစားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေစေရန်အတွက် ပုံမှန်ဝင်ငွေမရှိသည့် အခြေခံလူတန်းစားများအတွက် ဆန်၊ ဆီ၊ ဆား၊ ပဲ၊ ကြက်သွန် စသည့် အခြေခံစားသောက်ကုန် ပစ္စည်းများကိုလည်း ထောက်ပံ့ကူညီပေးရန် တိုင်းဒေသကြီး/ပြည်နယ် အဆင့်အဆင့် ညွှန်ကြားချက်များကိုလည်း
ထုတ်ပြန်ပေးခဲ့သည်။ ထို့အပြင် လျှပ်စစ်နှင့် စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနနှင့် ပူးပေါင်း၍လည်း အိမ်သုံးအမျိုးအစား လျှပ်စစ်ဓါတ်အား သုံးစွဲမှု (၁၅၀) ယူနစ်အထိကို ငွေကြေးကောက်ခံမှုကင်းလွတ်ခွင့် (အခမဲ့) ကို ဧပြီ လကုန်အထိ ပေးသွားမည်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ထုတ်ပြန်ခြင်းအားဖြင့် ပြည်သူလူထုအနေဖြင့် Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) ကူးစက်ပြန့်ပွားမှု ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်၊ ကုသနေစဉ် ကာလအတော်အတွင်း စားသောက်ရေး အဆင်ပြေစေရန် ဆောင်ရွက်ချက်များကိုလည်း အကောင်အထည်ဖော် ဆောင်ရွက်နေသည်။

ထိုကဲ့သို့ ဆောင်ရွက်ရာတွင် တိုင်းဒေသကြီး/ပြည်နယ် အစိုးရများနှင့်လည်း ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခြင်း, လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်များအနေဖြင့်လည်း ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်နှင့်ပတ်သက်၍ ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်၊ ကုသရေး လုပ်ငန်းများကို ကွင်းဆင်းဆောင်ရွက်ခြင်းနှင့် မြို့နယ်အထွေထွေအုပ်ချုပ်ရေးမှူးများမှတဆင့် ရပ်ကွက်၊ ကျေးရွာ အုပ်ချုပ်ရေးမှူးများနှင့်ပါ အဆင့်ဆင့် ချိတ်ဆက်ဆောင်ရွက်ရပါသည်။ ပြည်နယ်/တိုင်းဒေသကြီးအသီးသီးတွင် Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) ကာကွယ်၊ ထိန်းချုပ်၊ ကုသရေး နေပြည်တော်ကောင်စီ၊ တိုင်းဒေသကြီး သို့မဟုတ် ပြည်နယ်အဆင့် လုပ်ငန်းကော်မတီများ၊ ခရိုင်/မြို့နယ်အဆင့်လုပ်ငန်းကော်မတီများကို အဆင့်ဆင့်ဖွဲ့စည်း၍ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါ ကာကွယ်ထိန်းချုပ်ရေးနှင့် ရောဂါစောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ရေးလုပ်ငန်းများ ကို ကြီးကြပ်ဆောင်ရွက်လျှက်ရှိသည်။ ထို့အပြင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါပိုးတွေ့လူနာရှိသည့် မိသားစု၊ လမ်း၊ ရပ်ကွက် နှင့် နီးစပ်ဆက်နွယ်ခဲ့သည့်သူများကိုလည်း အချိန်မီ ကုသမှုခံယူရန်နှင့် စစ်ဆေးမှုများ ခံယူနိုင်ရန် ကြိုတင်ဆောင်ရွက်မှုများကို သက်ဆိုင်ရာ ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းများ၊ ဌာနဆိုင်ရာများ၊ လူမှုရေးအဖွဲ့အစည်းများ၊ အုပ်ချုပ်ရေးမှူးများနှင့် ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်ကြသည်။ တိုင်းဒေသကြီး/ ပြည်နယ်အစိုးရများသည်လည်း မိမိတို့ တိုင်းဒေသကြီး/ပြည်နယ် အလိုက် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါပြန့်ပွားမှုနှုန်းမရှိစေရန် ညမထွက်ရကဲ့သို့သော ဒေသန္တရ အမိန့်များကို ထုတ်ပြန်ခြင်းများ၊ လူစုလူဝေးဖြင့် ကျင်းပသော အခမ်းအနားပွဲများ၊ ပွဲလမ်းသဘင်များအား ကျင်းပခြင်းမပြုလုပ်ရန်နှင့် ရပ်ဆိုင်းထားရန် စသည့် အမိန့်များကိုလည်း ထုတ်ပြန်ကာ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ကာကွယ်တားဆီးခြင်း လုပ်ငန်းများကို လုပ်ဆောင်သည်။

ပြည်နယ်/တိုင်းဒေသကြီးလွှတ်တော်ကိုယ် စားလှယ်များသည် မိမိတို့၏ ပါတီဝင်များ၊ မိမိတို့ မဲဆန္ဒနယ်များရှိ လူမှုအဖွဲ့အစည်းများနှင့် ချိတ်ဆက်၍ ပြည်သူလူထုအား ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ အသိပညာပေးခြင်းများ၊ လက်ဆေးရန် တိုက်တွန်းခြင်းများ၊ Mask မတပ်ပဲ သွားလာလှုပ်ရှားနေသည့် ပြည်သူများအား Mask များဝေငှခြင်း၊ သက်ဆိုင်ရာ အုပ်ချုပ်ရေးမှူး များနှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းများနှင့် ပူးပေါင်း၍ သံသယလူနာများအား အသွားအလာစောင့်ကြည့်ကန့်သတ်ခြင်း အတွက် Quarantine Center များအား ပြင်ဆင်ဆောင်ရွက်ခြင်းလုပ်ငန်းများကို လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်ကြသည်။ ထို့အပြင် လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်များ သည် မိမိတို့ မဲဆန္ဒနယ်အတွင်း ပြည်သူလူထုအား ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်နှင့်ပတ်သည့် သတင်းအချက်အလက်များကို စဉ်ဆက်မပြတ်သိရှိစေရန်လည်း မိမိတို့၏ ဖေ့စ်ဘုတ် စာမျက်နှာများတွင် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ သတင်းပေးနေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လုပ်ဆောင်ခြင်းများကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံ၏ ကိုရိုနာဗိုင်းရစ် ရောဂါကူးစက်ခံရမှုသည် အခြားနိုင်ငံများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက နည်းပါးသည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။

✦ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်နှင့်ပတ်သက်၍ ကြိုတင်ဆောင်ရွက်နေမှုမျာ

Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) ရောဂါနှင့်ပတ်သက်၍ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့က ဒီရောဂါသည် Public Health Emergency of International Concern ဟု ၂၀၁၉ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၃၀ ရက်နေ့က ကြေညာခဲ့ပြီးနောက် မြန်မာနိုင်ငံတွင် ရောဂါစောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်းကို လျင်မြန်စွာ အရှိန်အဟုန်မြှင့်ဆောင်ရွက်ခြင်း၊ သံသယလူနာများအား စောစီးစွာသိရှိနိုင်ရန် ပြုလုပ်ခြင်း၊ သံသယနှင့် အတည်ပြုလူနာများအား အခြားသူများ နှင့် မထိတွေ့စေဘဲ သီးခြားခန်းတွင် ထားရှိကုသပေးခြင်း၊ သံသယလူနာ၊ လူနာနှင့် အနီးကပ်ထိတွေ့ဆက်ဆံဖူးသူများကို ထောက်လှမ်း၍ စောင့်ကြပ်ကြည့်ရှု့ခြင်း၊ ရောဂါထပ်မံဖြစ်ပွား ကူးစက်မှုကို ကာကွယ်ထိန်းချုပ်ခြင်း၊ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့ကို သတင်းအချက်အလက်များ အပြည့်အစုံပေးပိုခြင်း စသည့် လုပ်ငန်းများကို ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ် ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ကတည်းက အလေးထား ကြိုတင်ဆောင်ရွက်နေ သည်ဟု ဒုတိယအကြိမ် ပြည်သူ့လွှတ်တော် (၁၅) ကြိမ်မြောက် ပုံမှန်အစည်းအဝေး၏ ဆဌမနေ့တွင် ဒလမဲဆန္ဒ နယ် လွှတ်တော်ကိုယ်စား လှယ်၏ မေးမြန်းချက်ကို ပြည်ထောင်စု ကျန်းမာရေးနှင့်အားကစားဝန်ကြီးဌာန ဝန်ကြီးမှ ဖြေကြားခဲ့သည်။ ထိုဖြေကြားချက်အရ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှု မရှိစေရန် ကြိုတင်ဆောင်ရွက်နေ မှုများကို သိနိုင်သည်။ ထို့အပြင် ပြည်ထောင်စု ကျန်းမာရေးနှင့် အားကစား ဝန်ကြီးဌာနမှ ခရီးသွားများအတွက် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ သတိပေးချက်များ၊ ပါးစပ်နှင့်နှာခေါင်းစဉ်း အသုံးပြုခြင်း ဆိုင်ရာ အကြံပြုချက်များ၊ နှာချေး ချောင်းဆိုးသည့်အခါ လိုက်နာရမည့် ကျင့်ဝတ်များ၊ အသွားအလာကန့်သတ်မှုနှင့် ပတ်သက်သည့် အသိပေးထုတ် ပြန်ချက်များ၊ နေ့စဉ်ဘဝတွင် ခပ်ခွာခွာနေထိုင်ခြင်း (Social Distancing) စသည့် အသိပညာပေးလုပ်ငန်းများကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် စီမံဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။ သို့ရာတွင် သန္ဓိအုပ်ချုပ်စီမံမှုအဖွဲ့နှင့် အာနန္ဒာဒေတာတို့ ပူးပေါင်းပြုလုပ်သည့် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါပိုးကူးစက်နိုင်မှု ကာကွယ်ရေးနှင့် ထိန်းချုပ်ရေး လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် ပြည်သူလူထုစစ်တမ်းတွင် ရောဂါပြန့်ပွားမှုကို ထိန်းချုပ်ကာကွယ်ရန် မည်သို့လုပ်ဆောင်ရ မည်ဟူသည့် သတင်းအချက်အလက် ပြည်သူထူထုအားလုံး သိကြသည်ဟု ထင်ပါသလား ဟူသည့် မေးခွန်းကို ဖြေဆိုသူအများဖြစ်သည့် ၅၈.၈၉ ရာခိုင်နှုန်းက မထင်ပါ ဟု ဖြေဆိုကြထားကြောင်းကိုလည်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။3

✦ စိန်ခေါ်မှုများ

မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါပိုးကူးစက်ခံရသူသည် မတ်လ ၂၃ ရက်နေ့မှ စတင်၍ ၂၀၂၀ ဇွန်လ၊ ၁၆ရက်နေ့ အထိ ၂၆၂ ဦးရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ကူးစက်ခံရသူများကို လေ့လာကြည့်ပါက ပြည်ပမှ ပြန်ရောက်လာသူများ၊ ထိုသူများနှင့် ထိတွေ့ဆက်စပ်သူများ၊ ဘာသာရေးပွဲတော်များသို့သွားရောက်ရာမှ ကူးစက်ခံရမှုများ ပိုမိုများပြား ကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။ ယခုဆိုလျှင် ကူးစက်ခံရသူများသည် ကယားပြည်နယ်မှလွဲ၍ ကျန်ပြည်နယ်နှင့် တိုင်းဒေသကြီး အသီးသီးတွင် ကူးစက်ပြန့်ပွားနေသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါကူးစက်ခံရမှုကို ကာကွယ်ထိန်းချုပ်နိုင်ရန် ပြည်သူလူထုသည်သာ အဓိက ကျသည်ဟုလည်း ထင်မြင်မိပါသည်။ နိုင်ငံတော် အစိုးရအနေက ထုတ်ပြန်ထားသည့် အမိန့်များ၊ ကြေငြာချက်များကို မြို့နယ်အထွေထွေအုပ်ချုပ်ရေးမှူးမှတဆင့် ရပ်ကွက်/ကျေးရွာ အုပ်ချုပ်ရေးမှူးများက အသံချဲ့စက်များဖြင့် လိုက်လံပြောကြားသော်လည်း ပြည်သူလူထုအနေ ဖြင့် လိုက်နာဆောင်ရွက်မှုမှာအားနည်းနေသည်ကိုလည်း တွေ့ရှိနေရပါသည်။ အခြေခံလူတန်းစားများအနေဖြင့် လက်လုပ်လက်စားများဖြစ်ကြသဖြင့် မိမိတို့ ဝမ်းရေးအတွက် ပြင်ပသို့ ထွက်၍ အလုပ်လုပ်ကိုင်ကြရသည်။ သို့ရာတွင် နှာခေါင်းစည်းတပ်၍ သွားလာခြင်း၊ လက်ဆေးခြင်းများကို ပြုလုပ်ခြင်းသည်လည်း အလွန် နည်းပါးလှပါသည်။ လှိုင်သာယာ၊ တောင်ဒဂုံကဲ့သို့သော ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်များတွင် လူသွားလူလာများခြင်း၊ ဘောလုံးကန်ခြင်း၊ ခြင်းခတ်ခြင်း၊ မုန့်ဆိုင်များတွင် ထိုင်စားခြင်းများကိုလည်း ကိုဗစ်ကာလအတွင်း တွေ့နေရသည်။ ထိုသို့ပြုမူလုပ်ဆောင်ပါက အကယ်၍ ရပ်ရွာအတွင်းတွင် ကူးစက်ခံရပါက လျှင်မြန်စွာ ကူးစက်ပြန့်ပွားနိုင်ဖွယ်ရှိ ပါသည်။ ပြည်သူလူထု အနေဖြင့် ကိုရိုနာရောဂါပိုး ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုမရှိစေရန် မျက်နှာနှင့်နှာခေါင်းစည်းများ တပ်ဆင်ခြင်း၊ လက်ဆေးခြင်းနှင့် နေ့စဉ်ဘဝတွင် ခပ်ခွာခွာနေခြင်း (Social Distancing) များပြုလုပ်ရန် လိုအပ်သည်။ သန္ဓိအုပ်ချုပ်စီမံမှုအဖွဲ့နှင့် အာနန္ဒာဒေတာတို့ ပူးပေါင်းပြုလုပ်သည့် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါပိုးကူးစက်နိုင်မှု ကာကွယ် ရေးနှင့် ထိန်းချုပ်ရေး လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် ပြည်သူလူထုစစ်တမ်းတွင် ရောဂါကူးစက်မှုအတွင်း ကာကွယ်ထိန်း ချုပ်ရေးလုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်ရာတွင် အသွားအလာကန့်သတ်မှုကို ထိရောက်သည်ဟု ဖြေဆိုသူ ၈၂.၄၁ ရာခိုင် နှုန်းရှိသည်ကိုလည်း လေ့လာတွေ့ရှိရပါသည်။4

ထို့အပြင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားနေ့စဉ်အတော်အတွင်း အစိုးရ၏ အမိန့်များကို လိုက်နာဆောင်ရွက်ခြင်းမရှိသည် များကိုလည်းလေ့လာသိရှိရပါသည်။ နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများ ကူညီစောင့်‌ ရှောက်ရေးအသင်း (AAPP) ၏ ဝဒ်ဆိုဒ်စာမျက်နှာတွင် Covid-19 အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါ ကာလအတွင်း အဆိုပါကိစ္စရပ်နှင့်ဆက်နွယ်၍ တရားစွဲဆို ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ခံရသူ လူဦးရေသည် မေလအတွင်းတွင် စုစုပေါင်း (၃၇၀၅) ဦးရှိသည်ဟု ဖော်ပြထားသည်။ ထိုအထဲတွင် ညမထွက်ရ အမိန့်ကို ချိုးဖောက်ခြင်းအတွက် ရာဇတ်သတ်ကြီးပုဒ်မ ၁၈၈ ဖြင့် တရားစွဲ ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ခြင်းခံထားရသူ စုစုပေါင်း (၅၆၃) ဦးတို့ပါဝင်ပါသည်။ ထို့အပြင် ကွာရန်တင်းစင်တာတွင် နေထိုင်စဉ် သတ်မှတ်ထားသော စည်းကမ်းများကို လိုက်နာခြင်းမရှိ၍ သဘာဝ ဘေးအန္တရာယ်ဆိုင်ရာ စီမံခန့်ခွဲမှု ဥဒေ ပုဒ်မ ၂၅၊ ၂၆၊ (၂၆ (က)၊ ၂၇၊ ၂၈(ခ)၊ ၃၀(က)(ခ)နှင့် ကူးစက်ရောဂါများ ကာကွယ်နှိမ်နှင်းရေးဥပဒေပုဒ်မ ၁၅၊ ၁၈ တို့ဖြင့် တရားစွဲဆိုခြင်း ခံထားရသူ စုစုပေါင်း (၃၁) ဦးနှင့် နှာခေါင်းစည်း (Mask) တပ်ဆင်ခြင်းမရှိသောကြောင့် အပြစ်ပေးအရေးယူခံထားရသူ စုစုပေါင်း (၃၁၀၀)ဦး ရှိကြောင်းလည်း ဖော်ပြထားပါသည်။5 ထိုကဲ့သို့သော စည်းကမ်း ချိုးဖောက်ခြင်း မျိုးများလာပါက ကိုရိုနာဗိုင်းရပ် ရောဂါ ပြန့်ပွားမှုများသည်လည်း တိုးတက်မြင့်မားလာနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ပြည်သူများအနေဖြင့်လည်း မိမိတို့၏ အိမ်တွင်းနေထိုင်ခြင်းသည်သာ ရောဂါပြန့်ပွားမှုမရှိစေရန် အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းဖြစ်ပါသည်။

✦ သုံးသပ်အကြံပြုချက်

“ပြည်သူလူထုအနေဖြင့်လည်း နိုင်ငံတော်အစိုးရမှ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုမရှိစေရန် အတွက် ထုတ်ပြန်ကြော်ငြာချက်များကို စဉ်ဆက်မပျက် လေ့လာ၍ လိုက်နာကျင့်သုံးသင့်ပါသည်။”

နိုင်ငံတော်အစိုးရအနေဖြင့် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါကူးစက်ပြန့်ပွားမှုကို ထိန်းချုပ်ကာကွယ်ရန်အတွက် ပြဌာန်းခဲ့သည့် ညွှန်ကြားချက်၊ အမိန့်ကြော်ငြာစာ၊ အသိပေးချက်များကို ပြည်သူလူထုဆီသို့ တပြေးညီ ရောက်အောင် ဆော်ဩပေးရမည် ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် နိုင်ငံတော်မှ ပြည်သူလူထု၏ အခြေခံစားဝတ်နေရေး ပြေလည်စေရန် အတွက် ပေးအပ်သည့် ထောက်ပံ့ပစ္စည်းများကို တကယ့် လိုအပ်သည့် ပြည်သူများ ရရှိစေရန်လည်း လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ်များနှင့် မြို့နယ် အုပ်ချုပ်ရေးမှူးများမှတဆင့် ရပ်ကွက်၊ ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှူးများမှ စနစ်တကျ ရပ်ရွာအချက်အလက်များကို ကောက်ယူ၍ သာတူညီမျှ ခွဲဝေပေးရန်လည်း လိုအပ်ပါသည်။ ထို့အပြင် ကိုဗစ်-၁၉ ကူးစက်မြန်ရောဂါကို ထိန်းချုပ်ကာကွယ်ရန် ကျန်းမာရေးနှင့် အားကစားဝန်ကြီးဌာနနှင့် အခြားသော ဝန်ကြီးဌာန များနှင့်ပါ ပူးပေါင်း၍ လုပ်ဆောင်သင့်သည်။ နိုင်ငံတော်အနေဖြင့် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်ရောဂါ ဖြစ်ပွားနေစဉ် အတော်အတွင်း ပြည်သူလူထု၏ စီးပွားရေးနှင့် ပညာရေးများ နှောင့်နှေးမှုမရှိစေရန် ကြိုတင်၍ စီမံကိန်းများကို ရေးဆွဲ အကောင်အထည်ဖော်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဒေသန္တရအမိန့်များကို ထုတ်ပြန်ရာတွင်လည်း ရှင်းလင်းတိကျစွာ ဖော်ပြပြီး ပြည်သူများ လိုက်နာကျင့်သုံးနိုင်စေရန်လည်း စီမံဆောင်ရွက်သင့်သည်။

ပြည်သူလူထုအနေဖြင့်လည်း နိုင်ငံတော်အစိုးရမှ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုမရှိစေရန် အတွက် ထုတ်ပြန်ကြော်ငြာချက်များကို စဉ်ဆက်မပျက် လေ့လာ၍ လိုက်နာကျင့်သုံးသင့်ပါသည်။ လူစုလူဝေးဖြင့် ပြုလုပ်သော ပွဲလမ်းသဘင်များကိုရှောင်ရှားခြင်း၊ လက်ကို မကြာခဏဆေးခြင်း၊ မလိုအပ်ပဲ အပြင်တွင် သွားလာ လှုပ်ရှားခြင်း၊ မဖြစ်မနေ သွားလာရပါက မျက်နှာနှင့် နှာခေါင်းစည်းများကို တပ်ဆင်သွားလာခြင်းများ ပြုလုပ်ရန် နှင့် မုန့်ဆိုင်/လက်ဘက်ရည်ဆိုင်များတွင် ဝိုင်းဖွဲ့စားသောက်ခြင်းများကို မပြုလုပ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ သို့မှသာ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါပိုး ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုကို ထိန်းချုပ်ကာကွယ်နိုင်မည်ဟု သုံးသပ် တင်ပြလိုက်ရပါသည်။

မျိုးဇင်
၂၂.၆.၂၀၂၀

ကိုးကား-
– Coronavirus Disease (COVID-19) Situation Report – 147
– နိုင်ငံတော်ပြန်တမ်း၊ နိုင်ငံတော်သမ္မတရုံး၊ အမိန့်ကြော်ငြာစာအမှတ် (၂၃/၂၀၂၀)
– ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါပိုးကူးစက်နိုင်မှု ကာကွယ်ရေးနှင့်ထိန်းချုပ်နိုင်ရေးလုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် ပြည်သူ့စစ်တမ်း (မေလ ၄ရက်၊ ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်)
– AAPP COVID-19 အရေးနှင့်ဆက်နွယ်၍ ဖြစ်ပွားခဲ့သော အမှုဖြစ်စဉ်များ ထုတ်ပြန်ချက်
(Link: https://aappb.org/2020/06/11306/)

မြန်မာနိုင်ငံ၏ Coronavirus Disease – 2019 (Covid-19) ကူးစက်ရောဂါနှင့်ပတ်သက်၍…

Posted by Sandhi Governance Institute on Monday, June 22, 2020

COVID 19 အချိန်ကာလနှင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု

✦ နိဒါန်း

၂၀၁၉ ဒီဇင်ဘာလ၊ တရုတ်ပြည် (ဝူဟန်မြို့) မှ စတင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည့် ကိုရိုနာ ဗိုင်းရပ်စ်သည် ယခုအချိန်ထိ ကူးစက်ပြန့်ပွားလျှက်ရှိပါသည်။ ယနေ့အချိန်ထိ ကူးစက်ခံရသူစုစုပေါင်း လူဦးရေ ၇၈၂၃၂၈၉ ဦး ကူးစက်ခံနေရပြီး သေဆုံးသူဦးရေ ၄၃၁၅၄၁ ဦးရှိနေပြီးဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့အစည်း WHO မှ ကူးစက်မြန်ကပ်ရောဂါ အဖြစ် ၁၃.၃.၂၀၂၀ တွင် ကြေငြာခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း မတ်လ(၂၃) ရက် ၂၀၂၀ တွင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ရောဂါစတင်ပျံ့ပွားမှုကို စတင်တွေ့ရှိခဲ့ပြီး ယခုလက်ရှိအချိန်တွင် သေဆုံးသူ (၆) ဦး ထိရှိနေပြီဖြစ်ပါသည်။ယခုအချိန်တွင် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းလုံးသို့ ပျံနှံ့ရောက်ရှိခဲ့ပြီ ကူးစက်မြန်ပြီး သေဆုံးနိုင်သည်အထိပါဖြစ်နိုင်သည့် အတွက်ကြောင့် လူတိုင်းအထူးဂရုစိုက်နေထိုင်ကြရပါသည်။ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ကို ကာကွယ်နိုင်မည့် ဆေးဝါးလည်း ယခုအချိန်ထိ မရှိသေးပေ။ သက်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံအစိုးရများအနေဖြင့် ပြည်သူများအား အိမ်တွင်နေထိုင်စေခြင်း၊ အပြင်ထွက်ပါက Mask တပ်ဆင်ခြင်း၊ လက်ကို ဆေးကြောခြင်း စသည့် နည်းလမ်းများဖြင့် ရောဂါကာကွယ်ထိန်းချုပ်ခြင်းကို လုပ်ဆောင်နေကြပါသည်။ သို့သော်ငြားလည်း ကူးစက်မှုများသည် လုံးဝရပ်တန့်သွားခြင်းမရှိဘဲ ကူးစက်နေဆဲဖြစ်နေပါသည်။ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းလုံး ကူးစက်ပြန့်ပွားလာသည်နှင့် အမျှ နေရာဒေသ၊ လူမျိုးပေါင်းစုံက ရောဂါရိုက်ခတ်မှုကို ခံစားနေရပါသည်။

✦ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု

COVID19 ရောဂါသည် ရောဂါအသစ်ဖြစ်သောကြောင့် သေသေချာချာ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိသေးချေ။ သို့သော် နိုင်ငံအများစုကျင့်သုံးနေသည့် ရောဂါကာကွယ်ထိန်းချုပ်ရေး နည်းလမ်းတစ်ခုမှာ အိမ်တွင်နေထိုင်ခြင်း (Stay Home) သာ ဖြစ်ပါသည်။ အချို့သောနိုင်ငံများတွင် နိုင်ငံအလိုက်၊ ဒေသအလိုက် ပိတ်ဆို့တားဆီးခြင်း ( Lock Down) စနစ်ကို အသုံးပြု၍ ရောဂါထိန်းချုပ်မှု လုပ်ငန်းစဉ်များကို လုပ်ဆောင်ကြပါသည်။ အိမ်တွင်နေထိုင်ခြင်း၊ ပိတ်ဆို့တားဆီးခြင်း စသည့်လုပ်ဆောင်ချက်များကြောင့် ပြဿနာအချို့ကိုလည်းရင်ဆိုင်နေရပါသည်။ ယခုစာတမ်းတွင် အဓိကထားရေးသားသွားမည့် အကြောင်းအရာမှာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုများဖြစ်ပါသည်။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုဆိုသည်မှာ မည်သို့နည်း။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုများသည် အဘယ်ကြောင့် COVID19 ရောဂါ ဖြစ်ပွားသည့် အချိန်တွင် မည်သည့်အကြောင်းအရင်းများကြောင့် ပိုမိုဖြစ်ပွားရသနည်း။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုဟု ပြောမည်ဆိုပါက အရင်ဆုံးမြင်သည်မှာ “အိမ်” ဆိုသည့် ဝေါဟာရ ဖြစ်ပါသည်။ အိမ်ဆိုသည်မှာ လူသားတိုင်းအတွက် နွေးထွေးမှု၊ လုံခြုံမှုတို့ကို ပေးစွမ်းနိုင်သည့် အရာပင်ဖြစ်ပါသည်။ သို့ပင်သော်ငြားလည်း အချို့သောသူများအတွက် အိမ်ဆိုသည်မှာ ထောင်သဖွယ်၊ ကြောက်စရာ၊ နာကျင်စရာကောင်းနေတတ်ပါသည်။ ယခုကဲ့သို့ ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါအသွင် COVID 19 ဖြစ်ပွားနေချိန်တွင် လူတိုင်းလူတိုင်း အိမ်တွင်နေထိုင်ခြင်းဖြင့် ရောဂါဖြစ်ပွားမှုကို ကာကွယ်နေကြပါသည်။ အိမ်မှာနေထိုင်ခြင်းသည် ရောဂါဖြစ်ပွားမှုကိုသိသိသာသာလျော့ကျနိုင်သည်မှာအမှန်တစ်ကယ်ဖြစ်ပါသည်။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုများတွင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိခိုက်နာကျင်စေရန်အကြမ်းဖက်မှု၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြမ်းဖက်မှု၊ စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်မှု၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြမ်းဖက်မှုနှင့် အချို့သောထိခိုက်စေသည့်ရိုးရာဓလေ့ထုံးတမ်းအစဉ်အလာများ အရ အကြမ်းဖက်ခြင်းတို့ဖြစ်ပါသည်။ အကြမ်းဖက်ခံရခြင်းကို လူတိုင်းတွင်ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အမျိုးသမီး၊ ကလေးသူငယ်တွေသာမက အမျိုးသားတွေ၊ LGBT တွေ စသဖြင့် ခံရနိုင်ပါသည်။ သို့သော်လည်း ဖြစ်ပွားခဲ့သော အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ပြဿနာများကို ပြန်ကြည့်မည်ဆိုပါက အမျိုးသမီးနှင့် ကလေးသူငယ်များကို အကြမ်းဖက်သည်က ပိုများသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှုကို ၂၀၁၅ ခုနှစ်တွင် ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးငှာနမှ ထုတ်ပြန်ခဲ့သည့် လူဦးရေနှင့် ကျန်းမာရေးစစ်တမ်းအရ အမျိုးသမီး(၇) ဦးတွင် (၁) ဦးမှာ အကြမ်းဖက်ခံရနေရကြောင်း ဖော်ပြထားပါသည်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီး (၅) ဦးတွင် (၁) ဦးမှာ လင်ယောကျာ်း၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရသော်လည်းကောင်း၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာရသော်လည်းကောင်း အကြမ်းဖက်မှုကို ခံရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သို့သော်ငြားလည်း ၂၂ရာခိုင်နှုန်းသော အမျိုးသမီးများသာလျှင် တိုင်ကြားမှုကို ပြုလုပ်ကြပြီး ကျန်ရှိသော ၇၈ ရာခိုင်နှုန်းသည် တိုင်ကြားမှုမပြုလုပ်ဘဲ အကြမ်းဖက်မှုကို ဆက်လက်ခံနေရဆဲဖြစ်ပါသည်။ ပုံမှန်အချိန်ကာလမျိုးပင်လျှင် သွားလာတိုင်ကြာရန် လွယ်ကူနေသည့်အချိန်လျှင်ပင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ဖြစ်ပွားမှုကို တိုင်ကြားသည့်ရာခိုင်နှုန်းနည်းပါးနေသည့်အတွက်ကြောင့် ယခုလို COIVD-19 ရောဂါဖြစ်ပွားနေသည့် ကာလအတွင်းတွင် အိမ်ထဲမှာပင် အချိန်ပေါင်းများစွာနေထိုင်ရသည့် အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးသူငယ်များအနေဖြင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို ပိုမိုခံစားနေရမည်ဆိုတာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် တိုင်ကြားနိုင်မည့် အခြေအနေလည်း လွန်စွာနည်းပါးပါသည်။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှုများအား တိုင်ကြားခြင်း နည်းရသည့် အကြောင်းအရင်းများမှာ မိမိ၏အိမ်တွင်းရေးကို မပြောပြချင်ခြင်းများ၊ ရိုးရာအစဉ်အလာအရ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရမည့် အကြောင်းအရာများနှင့် စီးပွားရေးအရ အမျိုးသမီးများအနေဖြင့် လင်ယောကျာၤးကို မှီခိုနေရခြင်း စသည့် အချက်များကြောင့် ဖြစ်သည်ဟုလည်း သိရပါသည်။ တိုင်ကြားချင်သော်ငြားလည်း တိုင်ကြားနိုင်မည့် နေရာ၊ ဖုန်းနံပါတ် စသည့် သတင်းအချက်အလက်ရရှိမှု အားနည်းနေသည်ကိုလည်း တွေ့ရပါသည်။

Lock Down လုပ်ဆောင်ခြင်းရဲ့ အကျိုးရလဒ်အနေဖြင့် အမျိုးသားများသည် ပုံမှန်ထက် အိမ်မှာပိုနေထိုင်ကြရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အမျိုးသမီးနဲ့ ကလေးသူငယ်များကို အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရခြင်းမှ လွတ်မြောက်နိုင်ရန် မလွယ်ကူလှပါချေ။

✦ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ဖြစ်ပွားရသည့် အကြောင်းအရင်းများ

အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုသည် များသောအားဖြင့် အိမ်၊ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်း၊ လုပ်ငန်းခွင် နှင့် အများပြည်သူများ သွားလာသည့်နေရာများတွင် ဖြစ်ပွားသည်ကို တွေ့နိုင်ပါသည်။ ကိုယ်တိုင်ကျူးလွန်ခြင်းဖြစ်နိုင်သကဲ့သို့ အကျူးလွန်ခံရခြင်းမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတွင် နည်းပညာတိုးတက်လာသည်နှင့် အမျှ အကြမ်းဖက်မှုပုံစံအသစ်များကိုလည်း တွေ့လာရပါသည်။ အိမ်တစ်အိမ်ကို ကြည့်မယ်ဆိုပါက အမျိုးသမီး၊ အမျိုးသားနှင့် ထိုသူတို့နဲ့သက်ဆိုင်သည့် သားသမီး စသည်ဖြင့် အတူတူနေထိုင်ကြပါသည်။ အမျိုးသားများသည် ဟိုးအရင်ကာလများစွာကတည်းက မဟာဖိုလ်ဝါဒကို လက်ကိုင်ထားပြီး အိမ်တွင် အိမ်ထောင်ဦးစီးနေရာကို ယူ၍ မိသားစုအရေး ခြယ်လှယ်ဦးဆောင် တက်ကြပါသည်။ ထိုသို့ဦးဆောင်လာတာနှင့်အမျှ အမျိုးသမီးများ၏ ဦးဆောင်မှုအခန်းကဏ္ဍများသည်လည်း လျော့နည်းလာကြသလို အကြမ်းဖက်ခံရမှုလည်း တိုးလာသည်။ ကျူးလွန်သူတွေကို ပြန်လည်ဆန်းစစ်မည်ဆိုပါလျှင် အများစုသည် Gender အမြင်မရှိခြင်း၊ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုရှိသူ၊ လက်ရုံးရည်အားဖြင့် အင်အားကြီးမားသူ နှင့် မိမိကိုယ်ကိုအခွင့်ထူးခံလူတန်းစားဟု ခံယူထားသူများသာ ဖြစ်ကြပါသည်။ အကြမ်းဖက်မှုဖြစ်ပွားခဲ့လျှင်လည်း ကျူးလွန်သူထက် ကျူးလွန်ခံရသူက ပိုပြီး အပြစ်တင်ခံရသည်က များပါသည်။ မြန်မာရိုးရာ အယူအဆအရဆိုလျှင် အမျိုးသမီးများသည် အိမ်ထောင်ကွဲ၊ တစ်ခုလဒ်ဆိုသည့် ဂုဏ်ပုဒ်မျိုးကို ခံယူရမည်ကို လွန်စွာကြောက်ရွံကြပါသည်။ ဆေးမှင်ရည်စုတ်ထိုး၊ အိမ်ထောင်မှု၊ ဘုရားတည် ဤသုံးမျိုးချက်မပိုင် နောင် ပြင်ရန်ခက်သည့်အမျိုး ဆိုသည့် ဆိုရိုးစကားကို လက်ကိုင်ထားကြပါသည်။ ထိုအချက်များကြောင့်ပင်လျှင် အမျိုးသမီးများသည် မည်မျှပင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရစေကာမူ တိုင်ကြားမှုလုပ်ဆောင်ရန် လွန်စွာစိုးရိမ်ကြပါသည်။ ကြိတ်မှိတ်သည်းခံ၍ သေသည့်တိုင်အောင် ပေါင်းသင်းနေထိုင်ကြသည်ကများပါသည်။

✦ COVID 19 ကာလနှင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှု အခြေအနေများ

အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ဖြစ်ပွားခြင်းသည် သာမန်အခြေအနေမှာပင် သိသိသာသာအပြင်၊ မသိမသာပါ ရှိနေပါသည်။ အစိုးရအနေဖြင့် ယခုအချိန်ထိရောက်သည့်ဥပဒေများဖြင့် ကာကွယ်ဖြေရှင်းနိုင်ခြင်းမရှိသေးပေ။ အမျိုးသမီးအများစုသည် COVID- 19 ကို ရင်ဆိုင်တိုက်ထုတ်ဖို့ တာဝန်ယူနေကြပါသည်။ သူနာပြု ၉၁ %၊ ကျန်းမာရေးလုပ်သားများ၏ ၇၄% နှင့်ဆေးဝါးလုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်သူများ၏ ၆၂% နီးပါးသည် အမျိုးသမီးများဖြစ်ကြပါသည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်တွင် အမျိုးသမီးများကို လုပ်ငန်းခွင် ပိုမိုဝင်ခိုင်းခဲ့ကာ ဂျဲန်ဒါအခန်းကဏ္ဍများကို ပြောင်းလဲခဲ့သကဲ့သို့ COVID-19 သည်လည်း အမျိုးသမီးများသည် မရှိမဖြစ်အရေးကြီးသည့်အလုပ်များကို တာဝန်ယူနေရသောကြောင့် အမျိုးသားစောင့်ရှောက်သူတွေကို ပိုမိုများပြားလာစေပါသည်။ ကပ်ရောဂါကာလအတွင်း ပိတ်ဆို့တားဆီးမှုများလုပ်လိုက်သည့်အခါ အချို့နိုင်ငံများဖြစ်သော တရုတ်၊ စပိန်၊ ဂျာမနီနဲ့ အီတလီနိုငံများတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုသည် ၃၀ ရာခိုင်နှုန်းမှ ၆၀ ရာခိုင်နှုန်းထိ တိုးလာခဲ့သည်ဟု သိရှိရပါသည်။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ဖြစ်ပွားသည့်ရာခိုင်နှုန်းတိုးလာရသည့် အကြောင်းရင်းအများစုသည် မိသားစု ကိစ္စမကျေမနပ်ဖြစ်ခြင်း၊ နိုင်ငံနဲ့ ဒေသဆိုင်ရာတွေက ထုတ်ပြန်ထားသည့် အချက်အလက်တွေအပေါ်မှာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများဖြစ်ရခြင်း၊ စီးပွားရေးအခြေအနေ နှင့် လူမှုကွန်ရက်စာမျက်နှာပေါ်မှ သတင်းအမှားထုတ်လွှင့်မှုကို ယုံစားခြင်းမှတစ်ဆင့် မလိုလားအပ်သော စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုများ ဖြစ်ပေါ်ခြင်း စသည်တို့ကြောင့် ဖြစ်ရသည်ဟု ပြောဆိုထားကြပါသည်။ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ဖြစ်ပွားပါက အစိုးရအနေဖြင့် ထောက်ပံ့မှု (၄) မျိုးလုပ်ဆောင်ပေးရန် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ နံပါတ်(၁) အနေဖြင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာဝန်ဆောင်မှု ၊နံပါတ်(၂) ဥပဒေရေးရာဝန်ဆောင်မှု ၊နံပါတ်(၃) စိတ်၊ လူမှုဝန်ဆောင်မှု နောက်ဆုံး နံပါတ်(၄) အနေဖြင့် နားခိုရာ နေရာများလုပ်ဆောင်ပေးခြင်း စသည်တို့ဖြစ်ကြပါသည်။ မူလအခြေအနေမှာပင် အထက်ပါဝန်ဆောင်မှုများရရှိရန် အခက်အခဲရှိသောကြောင့် ယခုကဲ့သို့သော ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားမှုကာလတွင် ထိုဝန်ဆောင်မှုများရရှိရန်နှင့် တောင်းဆိုရန် ပိုမိုခက်ခဲပါသည်။ အချို့သောအိမ်များတွင် ကျူးလွန်သူနှင့် အတူတူနေထိုင်ရသော အခြေအနေတွင် မည်သို့တိုင်ကြားမှုများ လုပ်ဆောင်နိုင်ပါမည်နည်း။ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့်လည်း အရေးပေါ်ကာလမှာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု အရေးကိစ္စကထက် တစ်ခြားပိုအရေးကြီးသည့်ကိစ္စရပ်များ၊ အမှုအခင်းများကို ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်နေကြရသည့်အပြင် အကျဉ်းထောင်ထဲတွင် ရောဂါပိုးကူးစက်မည်ကို ပိုစိုးရိမ်နေကြပါသည်။ မဖြစ်မနေတိုင်ကြားလျှင်လည်း အရေးယူမှုအားနည်းနေပါသည်။

တူရကီနိုင်ငံတွင် ရောဂါပိုးပျံ့နှံ့မှုကို လျှော့ချရန်အတွက် သီးသန့်ခွဲခြားနေထိုင်းခြင်းများကို ပြုလုပ်ခဲ့ပါသည်။ အသက်၆၅ နှစ်အထက်နှင့် အသက်၂၀ အောက် လူများကို အိမ်ပြင်သို့လုံးဝထွက်ခွင့် မပြုပဲ အိမ်ထဲမှာသာလျှင် နေစေပါသည်။ ကျန်ရှိသည့်လူဦးရေအား တက်နိုင်သလောက် အိမ်ထဲမှာသာနေရန် တိုက်တွန်းထားပါသည်။ တူရကီ အမျိုးသမီးအရေးလှုပ်ရှားသူများအဖွဲ့၏ အစီရင်ခံစာတွင် Lock Down ကာလများတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုရာခိုင်နှုန်း တိုးလာခဲ့သည်ဟု ဖော်ပြထားပါသည်။ တူရကီနိုင်ငံတွင်ရှိသော We will stop Femicide Platform ၏ Director တစ်ယောက်ဖြစ်သော Gulsum Kav ပြောကြားချက်အရ Lock down ကာလအတွင်းမှာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုအတွက် တိုင်ကြားနိုင်သော Hot line ဖုန်းကို ခေါ်ဆိုမှု များပြားလာကြောင်းပြောဆိုထားပါသည်။ Lock Down လုပ်ဆောင်ခြင်းရဲ့ အကျိုးရလဒ်အနေဖြင့် အမျိုးသားများသည် ပုံမှန်ထက် အိမ်မှာပိုနေထိုင်ကြရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အမျိုးသမီးနဲ့ ကလေးသူငယ်များကို အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရခြင်းမှ လွတ်မြောက်နိုင်ရန် မလွယ်ကူလှပါချေ။


အီတလီနိုင်ငံတွင် ပါလီမန်ကော်မတီရဲ့အစီရင်ခံစာအရ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုဖြစ်ပွားသည့်အတွက် ဖုန်းခေါ်ဆိုနိုင်သည့် hotline များကို ခေါ်ဆိုမှုသည် မတ်လ ၈ရက်မှ ၁၅ရက်အတွင်းတွင် ၅၅ ရာခိုင်နှုန်းလျော့ကျခဲ့သည် ပါရှိပါသည်။ သို့သော်ငြားလည်း ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု လျော့ကျခြင်းသည် အကြမ်းဖက်မှုလျော့နည်းလာသည်ဟု သတ်မှတ်၍မရပါဟု အစီရင်ခံစာမှာ ထပ်မံဖော်ပြထားပါသည်။ အိမ်တွင်း အတူတကွ နေထိုင်ရသည့်အတွက်ကြောင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုခံရပါက ကျူးလွန်သူမသိနိုင်အောင် ဖုန်းခေါ်ဆိုင်တိုင်ကြားနိုင်ရန် မလွယ်ကူပါဟု ပြောဆိုထားပါသည်။


COVID 19 ကပ်ရောဂါ အပြင်းအထန်ထိခိုက်ခံရသည့် ဥရောပနိုင်ငံများထဲတွင် တစ်နိုင်ငံဖြစ်သော ပြင်သစ်နိုင်ငံတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို လျှော့ချနိုင်ဖို့အတွက် လုပ်ဆောင်မှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ပါသည်။ ပြင်သစ်အစိုးရမှ Lock down ကြေငြာပြီးချိန်မှစ၍ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှုသည် ၃၀ ရာခိုင်နှုန်းထိ တက်လာခဲ့သည်ဟု အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုဆိုင်ရာ အစီရင်ခံစာမှာ ဖော်ပြထားခဲ့ပါသည်။ ပြင်သစ်နိုင်ငံမှာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို လျှော့ချနိုင်တဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တစ်ခုမှာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရသူများကို ဆေးဆိုင်များသို့ သွားပြီး ဆေးဝန်ထမ်းများအား မိမိတို့ခံစားနေရသည့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုအကြောင်းများကို ပြောဆိုခိုင်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အကယ်၍ ပြောဆိုရန် လွတ်လွတ်လပ်လပ်မရှိပါက “Mask 19” ဆို သည့်လျှို့ဝှက်စကားကို အသုံးပြုပြီး တိုင်ကြားမှု ပြုလုပ်နိုင်ရန် လုပ်ဆောင်ပေးထားပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံနှင့် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဖြစ်သော အိန္ဒိယနိုင်ငံ အမျိုးသမီးကော်မရှင်အဖွဲ၏ အစီရင်ခံစာအရ Lock down ကာလအတွင်း အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုနှင့်ပတ်သက်ပြီး အကူအညီတောင်းခံရန် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှ အနည်းငယ်မြင့်တက်လာခဲ့ပါသည်။ မတ်လ၁၄ ရက်မှ ဧပြီ၁ ရက်နေ့အထိ အမျိုးသမီးကော်မရှင်အဖွဲ့သို့ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုအတွက် အကူအညီတောင်းခံရန် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု အကြိမ်ရေ ၆၉ ကြိမ်ရှိခဲ့သည်ဟု ရေးသားထားပါသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် အမျိုးသမီးများသည် အများအားဖြင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး သက်ဆိုင်ရာကို ဖုန်းခေါ်ဆို တိုင်ကြားလေ့မရှိကြချေ။


COVID 19 ရောဂါပြန့်ပွားမှုကို ထိန်းချုပ်ရန် Lock down လုပ်ဆောင်ခြင်းကို ကမ္ဘာတစ်ဝန်းလုံးမှ တိုင်းပြည်အများအပြား ပြုလုပ်ခြင်းသည် ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားမှုကို တိုက်ထုတ်ရန်အတွက် အကောင်းဆုံးလုပ်ဆောင်ချက် ဖြစ်သော်ငြားလည်း ကမ္ဘာတစ်ဝန်လုံးတွင်ရှိသော အမျိုးသမီးများအား ကျား၊မ မညီမျှမှုနှင့် ခြိမ်းခြောက်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ ပြီးခဲ့သောရက်သတ္တပတ်များတွင် ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားမှုများကြောင့် စီးပွားရေး၊ လူမှုရေး ပြဿနာများနှင့် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေရခြင်းများကြောင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုဆိုးရွားလာခဲ့သည်ဟု UN Secretary- General Antonio Guterres မှ ပြောဆိုထားပါသည်။ ထို့အပြင် အချို့သောတိုင်းပြည်များတွင် Hotline ခေါ်ဆိုမှုများနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများကို တောင်းခံသော အမျိုးသမီးအရေးအတွက် နှစ်ဆဖြစ်လာသည်ဟုလည်း ထပ်မံပြောဆိုထားပါသည်။


အာရှနိုင်ငံများတွင် Lock down ကာလအတွင်း အမျိုသမီးများ အများဆုံးတွေ့ကြုံရသော ပြဿနာတစ်ရပ်မှာ အလုပ်ခွဲဝေမှု မညီမျှခြင်းဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးများအား အကြမ်းဖက်မှုဆိုင်ရာတားဆီးရေး အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ အမျိုးသားအဆင့် ကော်မရှင်မှ တိုင်းပြည်၏ lockdown ကာလအတွင်း ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြမ်းဖက်ခံရမှုနှင့်ပတ်သက်သည့် ခြိမ်းခြောက်မှုများ ခံရသည့် အမျိုးသမီးအရေအတွက် များပြားလာသည်ဟု သတိပေးပြောဆိုထားခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးများဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးနှင့် ကလေးသူငယ်များ ကာကွယ်တားဆီးရေး ဝန်ကြီးဋ္ဌါနာမှ မိသားစုအတွင်း အလုပ်ခွဲဝေလုပ်ဆောင်မှု ညီမျှမှုရှိရန် လိုအပ်ကြောင်းလည်း ရေးသားထားပါသည်။ အမျိုးသမီးများသည် အိမ်မှုကိစ္စများ လုပ်ဆောင်ရသည်သာမက သားသမီးများ၏ ပညာရေးအတွက် အွန်လိုင်းလေ့လာမှုများ လုပ်ဆောင်နိုင်ရန်၊ အဆင်ပြေလွယ်ကူစေရန် စသဖြင့် မိသားစု တာဝန်များစွာကို လုပ်ဆောင်ကြရပါသည်။ ခင်ပွန်းသည်၏ ကူညီထောက်ပံ့လုပ်ဆောင်မှုများ မရှိသော အိမ်တွင် အမျိုးသမီးများသည် အလုပ်တာဝန်နှစ်ဆ လုပ်ဆောင်ရသဖြင့် စိတ်ပင်ပန်း၊ လူပင်ပန်း ဖြစ်ရပါသည်။ ထိုအချိန်အခါမျိုးတွင် အမျိုးသား၏ ရိုက်နှက်မှု ခံရပါက တိုင်ကြားရန် ထွက်ပြေးရန်လည်း အခြေအနေမပေးသည့်အတွက် အမျိုးသမီးများသည် အကြမ်းဖက်မှုကို ပိုမိုခံစားရပါသည်။


မြန်မာနိုင်ငံရှိစုစုပေါင်းလူဦးရေ၏ ထက်ဝက်ကျော်ခန့်သည် အမျိုးသမီးများဖြစ် ပါသည်။ အမျိုးသမီးများ အား နည်းမျိုးစုံဖြင့် အကြမ်းဖက် ခြင်းနှင့်စပ်လျဉ်း၍ တစ်နိုင်ငံလုံးအတိုင်းအတာဖြင့် တိကျသော သတင်းအချက် အလက်ရရှိရေးမှာ မလွယ်ကူသေးသော်လည်း ယနေ့မျက်မှောက်ကာလ မြန်မာနိုင်ငံ ရဲတပ်ဖွဲ့၏ သတင်းအချက် အလက်များအရ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အမျိုးသမီးများအပေါ် အကြမ်းဖက်မှု ကိစ္စရပ်များ ပိုမိုများလာလျက်ရှိသည်ဟု သိရပါသည်။ အမျိုးသမီးသက်ငယ်မုဒိမ်းမှုများ တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာနေသည်ကိုလည်း စိုးရိမ်ဖွယ်ရာမြင်တွေ့နေရပါသည်။ ရဲစခန်းသို့ရောက်ရှိတိုင်ကြားသည့် အမှုများရှိသလို ရဲစခန်းသို့ရောက်ရှိမလာသည့်ကိစ္စရပ်များ၊ ကျေအေးလိုက် သည့်ကိစ္စရပ်များ၊ တိုင်ကြား ရမှန်း မသိသည့် အမှုများ၊ ဝေးလံခေါင်သီ ဒေသမှ ပြစ်မှုများစသည်ဖြင့် အမှုကိစ္စများစွာရှိနေပြီး အမျိုးသမီးများ၏ အခွင့်အရေးများ ဆုံးရှုံးနေကြရ၍ တရားမျှတမှုကိုရရှိ ခံစားနိုင်သည့် အခွင့်အရေး များလည်း ဆုံးရှုံးနေ ကြရပါသည်။ အကြမ်းဖက်မှုတိုင်းတွင် အကြမ်းဖက် သူ၌သာ တာဝန်ရှိသည်ဖြစ် သည့်အတွက် အကြမ်း ဖက်သူအား ဥပဒေနှင့်အညီ အချိန်နှင့်တစ်ပြေးညီ အရေးယူနိုင်ရေး လွန်စွာမှ အရေးကြီးလှပါသည်။


မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကူးစက်ခံရမှု များသော ရန်ကုန်မြို့ရှိ အချို့သော မြို့နယ်များတွင် ဧပြီလ (၁၈) ရက်မှစတင်၍ semi lock down ပြုလုပ်ခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို တိုင်ကြားနိုင်သော၊ လုပ်ဆောင်ပေးနေသော အဖွဲ့အစည်းအချို့လည်းရှိပါသည်။ သို့သော်ငြားလည်း COVID 19 ကာလမတိုင်ခင်ကတည်းက တိကျသော သတင်းအချက်အလက်မရှိခဲ့ပါ။ COVID 19 ဖြစ်ပွားချိန် ကာလများတွင် ဖုန်းဖြင့် ဆက်သွယ်အကူအညီတောင်းမှုများ လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် ကူညီပေးနေသည်ဟု မြန်မာနိုင်ငံရှိ အမျိုးသမီးအရေးဆောာင်ရွက်နေသည့် အဖွဲ့အစည်းများမှ သိရပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှု ဖြစ်ပွားပါက တိုင်ကြားရန် အမျိုးသမီးမျာရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ရသော အခက်အခဲများ ရှိသည်ကို အချက်ငါးချက်ဖြင့် ဖော်ပြလိုသည်ဟု Legal Clinic Myanmar ရန်ကုန်မှာ Directorတစ်ဦးဖြစ်သူ မလှလှရီ၏ ဆွေးနွေးပြောကြားချက်များမှ ကောက်နှုတ်ရေးသားလိုပါသည်။ ပထမတစ်ချက်မှာ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှု ဖြစ်ပွားပါက တရာမျှတမှုရရှိရန် တောင်းဆိုရာတွင် အကန့်အသတ်ဖြင့်ရှနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုတိယအချက်အနေဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံ ဥပဒေရဲ့ ရှုပ်ထွေးမှုများကြောင့် တိုင်တန်းရန် အခက်အခဲရှိနေခြင်း ဥပမာအားဖြင့် အချို့သောအမှုများသည် နီးစပ်ရာ တရားရုံးများမှ တစ်ဆင့် တရားစွဲဆိုရန် မရခြင်း ၊ ကိုးကွယ်ရာဘာသာအလိုက် ကွာရှင်းရမည့် နည်းလမ်းျား မတူညီခြင်းနှင့် တရားရုံးလုပ်ငန်းစဉ်များ ရှုပ်ထွေးခြင်းတို့ ဖြစ်ပါသည်။ တတိယအချက်အနေဖြင့် မြန်မာ့ဓလေ့ ထုံးထမ်းအစဉ်အလာအရ အမျိုးသမီးတစ်ဦး အိမ်ထောင်ကွဲ အိမ်ထောင်ပျက်ဖြစ်ပါက ပတ်ဝန်းကျင် နှင့် မိသားစု အသိုင်းအဝိုင်းများ၏ ခွဲခြားဆက်ဆံခံရခြင်း စသည်တို့ကို ကြောက်ရွံ့ကာ အမျိုးသမီးအများစုသည် မိမိ၏ခင်ပွန်းအား မပေါင်းသင်လိုတောင်မှ ခွဲခြားဆက်ဆံခံရမည်ကို စိုးရိမ်ကာ သည်းခံပေါင်းသင်းနေရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ စတုတ္ထအချက်အနေဖြင့် အမျိုးသမီးအများစုအနေဖြင့် မိမိအမျိုးသား၏ ဝင်ငွေအပေါ် မှီခိုနေရခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးအချက်အနေဖြင့် အမျိုးသမီးများသဘာဝအရ ဖြစ်ပေါ်တတ်သော မိခင်စိတ်ဖြစ်ပါသည်။ အမျိုးသမီးများသည် အကြမ်းဖက်ခံရသော်လည်း မိမိ၏ သားသမီးများ ဖခင်မရှိဖြစ်ရမည့် ကိစ္စကို စိုးရိမ်ခြင်း စသည့် မိမိသားသမီးများအတွက် ဦးစားပေးစဉ်းစားတတ်သည်။ အထက်ပါ အချက်ငါးချက်သည် အမျိုးသမီးများသည် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရသော်လည်း တိုင်ကြားရန် နှင့် ကွာရှင်းရန် အခက်အခဲများ ဖြစ်ပါသည်။

✦ အကြံပြုချက်များ

အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို တားဆီးကာကွယ်နိုင်မည့် နည်းလမ်းများ၊ ဥပဒေများ၊ လုပ်ဆောင်ချက်များဖြင့် ထိရောက်စွာ ကာကွယ်တားဆီးနိုင်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ အကြမ်းဖက်မှုတိုင်းအတွက် ကျူးလွန်သူမှာသာလျှင် တာဝန်ရှိပါသည် မည်သို့သော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ကျူးလွန်ရန် မပြုလုပ်သင့်ပါ။ ယခုကဲ့သို့ ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားမှုကာလတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို ထိရောက်စွာမလုပ်ဆောင်နိုင်သဖြင့် အစိုးရအနေဖြင့် တရားစီရင်ရေးနည်းလမ်းအသစ်များကို စဉ်းစားထားသင့်ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံအနေဖြင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကာကွယ်တားဆီးရေးနှင့်ပတ်သက်သည့် စိန်ခေါ်မှု၊ အခက်အခဲများ ရှိနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ WHO ၏ အကြံပြုချက်အရ မည်သည့်တိုင်းပြည်ဆို COVID 19 ကာကွယ်တားဆီးရေးလုပ်ဆောင်နိုင်မည့် မူဝါဒများ ချမှတ်မည်ဆိုပါက ကျား၊ မအခြေပြု အကြမ်းဖက်မှုကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားရန် လိုအပ်ကြောင်း ပြောကြားထားပါသည်။ အီတလီနိုင်ငံတွင် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု ဖြစ်ပွားပါက အရေးပေါ် တိုင်ကြားနိုင်သော ဖုန်နံပါတ်မှာ နံပါတ်သုံးလုံးသာ ဖြစ်သည့်အတွက် အလွန်ပင်မှတ်ရလွယ်ကူပါသည်။ ထိုကဲ့သို့သော နည်းပညာကို အသုံးပြု၍ မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း အကူအညီတောင်းခံနိုင်သည့် မှတ်ရလွယ်ကူသော နံပါတ်များဖြင့် ဖုန်းလိုင်းများ ထည့်ပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။ အရေးပေါ် ခေါ်ဆိုနိုင်သော ဖုန်းနံပါတ်များ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ရှိသော်လည်း လုံလောက်မှုမရှိသေးပါ။ ဘေးကင်းလုံခြုံစေရန်နှင့် ဥပဒေ ထောက်ပံ့မှဲကောင်းများရရှိနိုင်ရန် အထူးလိုအပ်လှပါသည်။


အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုနှင့်ပတ်သက်ပြီး လုပ်ဆောင်နေသည့် အဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုနှင့်ပတ်သက်ပြီး လူထုအသိပညာပေးခြင်း၊ သတင်းအချက်အလက်မျှဝေခြင်း နှင့် အစိုးရနှင့် လူမှုဝန်ထမ်းကယ်ဆယ်ရေးနှင့် ပြန်လည်နေရာချထားရေး ဝန်ကြီးဋ္ဌါနနှင့် ပူးပေါင်းကာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုနှင့်ပတ်သက်သော ကောင်းမွန်သော ဝန်ဆောင်မှုများ လုပ်ဆောင်ရန် လိုအပ်ပါသည်။


ရပ်ရွာ ပြည်သူလူထုအနေဖြင့် အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရမှုကို တွေ့ရှိပါက တိတ်ဆိတ်မနေဘဲ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန်၊ သတင်းအချက်အလက် မျှဝေပေးခြင်း ဆိုလိုသည်မှာ ကျူးလွန်ခံရသူကို တွေ့ရှိပါက တိုင်ကြားနိုင်မည့်နေရာများ ချိတ်ဆက်ဆောင်ရွက်လုပ်ဆောင်နိုင်မည့် အဖွဲ့အစည်းများပတ်သက်သည့် သတင်းအချက်အလက်များ ပေးခြင်းဖြစ်ပါသည်။ မြန်မာ့ဓလေ့ထုံးတမ်းအစဉ်အလာအရ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်ခံရခြင်း၊ အဓမ္မပြုကျင့်ခံရခြင်းစသည့် ကိစ္စရပ်များတွင် ကျူးလွန်ခံရသူကိုသာ အပြစ်တင်သည်က များပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျူးလွန်ခံရသူကို အပြစ်မမြင်ရန်နှင့် နောက်မဖြစ်စေရန် အကြံပေးခြင်းထက် ဝန်ဆောင်မှုပေးနိုင်မည့် သတင်းအချက်အလက်များကိုသာပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။
သင့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ၊ သင့်မိသားစုမှာ၊ သင့်သူငယ်ချင်းတွေမှာ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုကို ရင်ဆိုင်နေရလျှင် သို့မဟုတ် သင်ကိုယ်တိုင်အကြမ်းဖက်ခံရရင် အောက်ပါဖုန်းနံပတ်ကို ဆက်သွယ်ပြီး အကူအညီရယူနိုင်ပါသည်။
လူမှုဝန်ထမ်းဦးစီးဌာန၏ အမျိုးသမီးများအပေါ် အကြမ်းဖက်မှုဆိုင်ရာ Hotline နံပတ်များ ၀၆၇-၃၄၀၄၂၂၂ သို့ ၀၆၇-၃၄၀၄၉၉၉။

ဝင့်သူ
၁၆.၆.၂၀၂၀

ကိုးကား-
http://www.genmyanmarmm.org/…/COVID_19___Gender_Advocacy_Br…
https://drive.google.com/…/1CuzKy5qxWR6ryOIQhCWo5wOBTs7pn1X1
https://www.femalista.com/victims-of-domestic-misdemeanor…/…
https://www.forbes.com/…/women-at-the-frontlines-of-covid…/…
Discussion points on COVID 19 and Domestic Violence Meeting organized by Gender Equality Network
https://www.moi.gov.mm/?q=content%2F%E1%80%A1%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%99%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%A1%E1%80%80%E1%80%BC%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%96%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%BE%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%81%E1%80%B6%E1%80%9B%E1%80%9B%E1%80%B1%E1%80%B8-%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%9C%E1%80%AF%E1%80%B6%E1%80%B8%E1%80%80%E1%80%B0%E1%80%8A%E1%80%AE%E1%80%9C%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%90%E1%80%BD%E1%80%B2%E1%80%95%E1%80%B1%E1%80%B8&fbclid=IwAR037Wl4LTtfSzEGlYoPM6GQ-u3ZETq8pbKwRYBP7vo9Y-7KOot9SHDNkzQ

COVID 19 အချိန်ကာလနှင့်…

Posted by Sandhi Governance Institute on Monday, June 15, 2020

CORONAVIRUS DISEASE 2019 (COVID-19) ကူးစက်မြန် ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါနှင့်ပတ်သက်၍ မြန်မာနိုင်ငံ ပြည်ထောင်စု အစိုးရ၊ ပြည်နယ်/တိုင်း အစိုးရနှင့် ဝန်ကြီးဌာနများမှ အမိန့်စာများ၊ ထုတ်ပြန်ချက်များ၊ လမ်းညွှန်ချက်များနှင့် အသိပညာပေးခြင်းများ

CORONAVIRUS DISEASE 2019 (COVID-19) ကူးစက်မြန် ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါနှင့်ပတ်သက်၍ မြန်မာနိုင်ငံ ပြည်ထောင်စု အစိုးရ၊ ပြည်နယ်/တိုင်း အစိုးရနှင့် ဝန်ကြီးဌာနများမှ အမိန့်စာများ၊ ထုတ်ပြန်ချက်များ၊ လမ်းညွှန်ချက်များနှင့် အသိပညာပေးခြင်းများ